ریحانه الزهرا

در زمان جنگ های اولیه ایران و عثمانی، دولت عثمانی از توپ خاصی استفاده می کرد که نام آن “قمپز “بود. 
این توپ را معمولا با مقدار زیادی باروت و کهنه پارچه پر می کردند، به هنگام شلیک تنها صدای مهیبی ایجاد می کرد، بدون آنکه اثر تخریبی داشته باشد.
همین صدای بلند باعث تضعیف روحیه و ایجاد رعب بین سپاه ایران می شد، در نتیجه در اوایل با همین حیله ساده دولت عثمانی به پیروزی های قابل توجهی دست یافت. 
بعد ها ایرانی ها متوجه این حیله جنگی شدند و وقتی صدای این توپ می آمد، می گفتند :نترسید، چیزی نیست ” قمپز در کردن “.
از آن به بعد این اصطلاح میان مردم رایج شد که فلانی “قمپز در کرده"، یعنی شخص مورد نظر از خودش بیش از اندازه تعریف می کند و به تمام کار هایش شاخه و برگ دروغی می دهد، در حالی که در واقعیت هیچ کار مهمی انجام نداده است.

https://t.me/joinchat/AAAAAEDR0Cd96RsuzG7vkQ

مادرها شبیه نخ 

#تسبیح میمانند!

به نسبت دانه‌ها کمتر 

خودنمایی میکنند؛

اما اگر #نباشند 

هیچ دانه‌ای

کنار دیگری نمیماند‏!

الهی؛ نخ هیچ #تسبیحی پاره نشود!
ولادت با سعادت خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها و ولادت امام الخمینی رحمت الله علیه وهمچنین روز زن ومادر رو خدمت مادران وبانوان گروه الخصوص مادران صبور شهدا وهمسراشون تهنیت باد.

برای یک آب جاری و در حرکت هیچ تفاوتی نمی کند، چه از دل یک کویر خشک و برهوت حرکت کند و چه از میان یک مزرعه سبز و زیبا، از سرعت و شتاب آن هم هیچ کم نخواهد شد، چرا که هدف داشته و می رود تا به هدف بنشیند.

داشتن هدف انگیزه می دهد و به طی مسیر شما سرعت می بخشد. بنابراین اگر بی هدف حرکت کنید شاید در مواجهه با هر مانعی سریعا راه را گم کنید و یا از ادامه منصرف شوید اما هدفمندی موانع را کمرنگ می کند و به حرکت شما شتاب می دهد.

​صحنه ای از صحن گوهرشاد را هرشب تداعی میکنم

چون کبوتر ، روی ایوان طلا هر شب صفایی میکنم

این دلم را ، با نمازی بی هوا ، هر شب هوایی میکنم

ذهن‌ِبی‌تاب‌ِحسینم رابا نام رضا هر شب روانی میکنم

honar_dane@

​در برابر طلا هیچ ارزشی ندارد.

اما هنگام غرق شدن

نجات جان ما به همان تکه چوب بی ارزش وابسته است

و آنجا حاضریم طلاهایمان را به دریا بریزیم

اما آن تکه چوب را دو دستی می چسبیم و به طلاهایمان توجهی هم نمیکنیم.

هیچوقت دوستان باب خود را از دست ندهید حتی اگر شده مانند تکه چوبی باشند.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖم

سعدی در یکی از خاطرات کودکی خود می گوید:

یاد دارم که در ایام کودکی، اهل عبادت بودم و شب ها بر می خاستم و نماز می گزاردم و به زهد و تقوا، رغبت بسیار داشتم.

 شبی در خدمت پدر رحمة الله علیه نشسته بودم و تمام شب چشم بر هم نگذاشتم و قرآن گرامی را بر کنار گرفته، می خواندم.

 در آن حال دیدم که همه آنان که گرد ما هستند، خوابیده اند. 

پدر را گفتم: از اینان کسی سر بر نمی دارد که نمازی بخواند. خواب غفلت، چنان اینان را برده است که گویی نخفته اند، بلکه مرده اند. 

پدر گفت: تو نیز اگر می خفتی، بهتر از آن بود که در پوستین خلق افتی و عیب آنان گویی و بر خود ببالی! 

گلستان سعدی

ببوسم خاک پاک جمکران را

تجلی خانه ی پیغمبران را
خبر آمد خبری در راه است

سرخوش آن دل که از آن آگاه است
✨صلوات✨

​ پرنده هایی که روی شاخه نشستند هرگز ترس از شکستن شاخه ندارند، زیرا اعتماد آنها به شاخه ها نیست بلکه به بالهایشان است. 

همیشه به خودت  اعتماد داشته باش…

پادشاهی ۲ شاهین گرفت آنها را به مربی پرندگان سپرد تا آموزش شکار ببینند. اما یکی از آنها از روی شاخه ای که نشسته بود پرواز نمی کرد.

پادشاه اعلام کرد هرکس شاهین را درمان کند پاداش خوبی می گیرد. کشاورزی موفق شد. پادشاه از او پرسید: چگونه درمانش کردی؟ کشاورز گفت: شاخه ای که به آن وابسته شده بود را بریدم.

گاهی اوقات باید شاخه عادتها و باورهای غلط رو ببریم تا بتوانیم رها زندگی کنیم…

مردی درحالی ‌که به قصرها و خانه ‌های زیبا می‌نگریست به دوستش گفت:

 «وقتی این همه اموال را تقسیم می‌کردند ما کجا بودیم» 

دوست او دستش را گرفت و به بیمارستان برد و گفت: «وقتی این بیماری ‌ها را تقسیم می‌کردند ما کجا بودیم…‼️

دیدگاه ها زندگی را می سازد… 

منبع کانال:@ghoranekarim20