ریحانه الزهرا

امتحان الهی در حقیقت یک گام است به سوی مقصد

?رهبرانقلاب: امتحان الهی برای این نیست که خدا ما را بشناسد، ببیند ما در چه وزنی، در چه حدی هستیم؛ خود امتحان در حقیقت یک گام است به سوی مقصد.

?من و شما که امتحان میشویم، معنایش این است که اگر توانستیم از این شدت و از این محنت عبور کنیم، یک وضع جدیدی، حیات جدیدی، مرحله‌ی جدیدی را به دست می‌آوریم. ۸۹/۸/۲۶

__

?در سحرگاه ایام ماه مبارک رمضان، یک نکته‌ی اخلاقی از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این حساب منتشر خواهد شد.

@Khamenei_ir

شاید این سئوال در ذهن مخاطبان ایجاد شده باشد که آیا هر جا باران فراوان ببارد نشانه این است که مردم آن منطقه دیندار و با تقوا هستند؟ در حالی که خود سراغ داریم مکانهایی که انواع ظلم و جنایت ها و فسق و فجورها در آن رخ می دهد اما در طول سال باران های فراوانی هم در آنجا می بارد. بنابراین چگونه می توان بین گناه آنان و نزول باران جمع کرد؟

برای پاسخ دادن به این سوال از بیان نورانی حضرت امیر (ع) در حکمت 25 نهج البلاغه استفاده می شود که می فرماید: “اى فرزند آدم، چون ببینى خداوند سبحان نعمتهایش را پى در پى به سوى تو می فرستد در حالى که او را نافرمانى می کنى از وى برحذر باش".

و در حکمت 116 می فرماید: ” بسا کسی که با احسان و بخشش (خداوند) به او کم کم به عذاب و کیفر نزدیک شده باشد".

از این دو حدیث نورانی استفاده می شود که اگر انسانی در گناهان خویش غوطه ور شده و هرگونه گناهی را مرتکب می شود ولی با این حال در ناز و نعمت به سر می برد، این نشانه دینداری او نیست بلکه نشان دهنده این است که خداوند او را رها کرده و کم کم او را در عذاب خود فرو می برد و در واقع از صنعت استدراج استفاده کرده است که او را با این وفور نعمت از خودش دور ساخته و به عذاب و خشم خویش نزدیک سازد.

به تعبیر دیگر نزول باران و یا هر نوع وفور نعمت و رفاه در مناطقی که اهل آنجا گناه می کنند از رحمت نیست بلکه نقمت و عذاب است که اهل آنجا را در عذاب شدید الهی وارد می کند.

اما اگر در منطقه ای تقوا حاکم شد و گناه از آن جامعه رخت بر بست، باران رحمت الهی هم نازل شده و رحمت ها و نعمتهای الهی آنها را در خود فرا خواهد گرفت.

به بیان دیگر می توان اینگونه تعبیر کرد: خشکسالی نشانه گناهکاری است اما فراوانی نشانه دینداری نیست.

———————–
گزارش: سیدعباس حسینی باقرآبادی
کد خبر 1634351

افترا بستن و تهمت زدن به افراد بى‌گناه از زشت ترین کارهایی است كه دین اسلام آن را به شدت محكوم کرده است. آیات قرآن و روایات متعدد و زیادی در این زمینه وارد شده است ، خداوند در قران می فرماید :« وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا ؛ و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى‏آنکه مرتکب عمل زشتى شده باشند آزار مى‏رسانند قطعا تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفته‏ اند » [احزاب ایه 58]

و در ایه دیگر از قران کریم می‌خوانیم « إِنَّ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ؛ کسانی که زنان پاکدامن و بی ‏خبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم می ‏سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست.» [نور ایه 23]
 اخر عاقبت کسانی که به ناحق به دیگران انگ می‌زنند علاوه بر اینکه از رحمت خدا در دنیا و اخرت دور هستند جهنمی از اتش را در اخرت برای خود به جان باید بخرند .
پیغمبر اكرم، (صلی الله علیه وآله) می‌‌فرمایند: « هر كس به مرد یا زن مؤمن بهتان زند یا درباره او چیزی بگوید كه از آن مبراست، خداوند متعال در روز رستاخیز او را بر تلّی از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره آن مومن برگردد. » [۱]
امام صادق (علیه السلام )می‌فرماید « هرگاه مؤمن به برادر [دينى] خود تهمت بزند، ايمان در قلب او از ميان می رود، همچنان كه نمک در آب، ذوب مى‏شود.» [۲]
تهمت زدن باعث می شود که انسان دریده شود و هیچ شرمی ندارد که باز مرتکب گناه شود و به فرمایش امام صادق (علیه السلام) وقتی ایمان طرف از بین رفت ، فرق او با بی دینان چیست ؟
کافر از اول ایمان ندارد این شخص با تهمت زدن به دیگران ، همتای او گشت.

—————–
پی نوشت :
۱- عیون الاخبار الرضا - علیه السلام -، ج 2، ص33  (مَن بَهَتَ مُؤمِناً أَو مُؤمِنَةً أَو قَالَ فِیهِ مَا لَیسَ فِیهِ أقَامَهُ اللهُ تَعَالی یَومَ القِیَامَةِ عَلَی تَلٍّ مِن نَّارٍ، حَتَّی یَخرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِیهِ.)
۲- كافى، ج 2، ص 361، ح 1 (اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الايمانُ مِن قَلبِهِ كَما يَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ

علمای بزرگ، و هر آن کس که در مسیر سلوک قدم بر می دارد، از دعای توسل به عنوان ریسمان محکم برای دستیابی به حاجاتش بهره می برد.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ علمای بزرگ، و هر آن کس که در مسیر سلوک قدم بر می دارد، از دعای توسل به عنوان ریسمان محکم برای دستیابی به حاجاتش بهره می برد.

دعای توسل را علامه مجلسی در بحارالانوار آورده است و می فرماید این دعا را محمد بن بابویه از ائمه (ع) روایت کرده و گفته است که این دعا را در هیچ امری نخواندم، مگر آن که اثر اجابت آن را به زودی یافتم.

در این دعا با توسل به چهارده معصوم(ع) و واسطه قرار دادن آن‌ها به درگاه خداوند پس از اتمام دعا، حاجت خود را از خدا در خواست می‌کنیم. جملات صدر و ذیل آن چنین است: ”اللهم انی اسئلک و اتوجه الیک بنبیک نبی الرحمة…”‌؛ خدایا من از تو می‌خواهم و روی می‌آورم به سوی تو، به پیامبرت، پیامبر رحمت… ”یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله”‌؛ ای آبرومند نزد خدا، شفاعت کن برای ما نزد خدا.( مفاتیح‌الجنان، دعای توسل، ص 225)

مرحوم آیت الله روح الله شاه آبادی، فرزند آیت الله شاه آبادی که استاد امام خمینی(ره) بودند، در خصوص فضیلت دعای توسل می گفتند: «دعای توسّل را هر روز بخوان که اصل اثرش مربوط به هر روز خواندن آن است که در اثر هر روز خواندن، آن را حفظ هم می‌شوید. اگر کسی این دعا را هر روز بخواند، کلیدی است که به هر قفلی می‌خورد، در برآورده‌کردن حاجات بسیار مؤثر است، ایمان انسان را زیاد می‌کند، بهترین مونس انسان است، در وقت تنهایی و هنگامی که  به حاجتی رسیدید، متوجّه می‌شوید که دعای توسّل واسطه شده که  آن حاجت  را از خدا گرفته‌اید، بنابراین دفعه دیگر هم که حاجتی داشته باشید، همین دعا را می‌خوانید.»

شیخ عباس قمی در خصوص دعای توسل می گوید: «شيخ كفعمى در كتاب بَلَدُ الأَمين دعاى مفصلى موسوم به دعاى فَرَج نقل كرده كه اين دعاى تَوَسُّل در ضمن آن آمده است و به گمان من، «دوازده امام» خواجه نصير الدين طوسى همين دعاى توسّل است كه آن را با صلوات بر حجّت هاى پاك الهى تركيب كرده اند و مجموعه آن در يك خطبه بليغ و رسا جا گرفته است، و كفعمى آن را در بخشهاى آخر كتاب «مِصْباح» ذكر كرده است.»

منبع :باشگاه خبرنگاران

برای برابری فقیر و غنی
رهبرانقلاب: یک روایت از امام صادق علیه‌الصّلاةوالسّلام است که میفرماید: «لیستوی به الغنی و الفقیر»؛ خدای متعال روزه را واجب کرده است، تا در این ساعات و روزها، فقیر و غنی با یکدیگر برابر شوند. انسانی که تهیدست و فقیر است، نمیتواند در طول روز هرچه هوس کرد، بخرد و بخورد و بیاشامد؛ اما آدمهای غنی، در طول روز، هرچه که هوس میکنند و هرچه که میخواهند، برایشان فراهم است. غنی، حال فقیر و گرسنگی فقیر و تهیدستی او را از به‌دست آوردن چیزهایی که مورد اشتهای اوست، درک نمیکند؛ اما در روزی که روزه میگیرد، همه یکسانند و با اختیار خودشان، از مشتهیّات نفسانی محرومند. ۷۸/۰۹/۲۶
?در سحرگاه ایام ماه مبارک رمضان، یک نکته‌ی اخلاقی از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این حساب منتشر خواهد شد.

@Khamenei_ir

✨امام خامنه ای حفظه الله تعالی:✨

ماه رمضان در هر سال، قطعه ای از بهشت است که خدا در جهنم سوزان دنیای مادی ما آن را وارد میکند و به ما فرصت میدهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه وارد بهشت کنیم.

? @ostadazimi_ir ?

منبع: شرح دعای سحر امام (ره)

ویژه_رمضان 

طبيب خودتان باشيد. بهترين كسى كه میتواند بيماریهای روحی را تشخيص دهد،خودمان هستيم.

روى كاغذ بنويسيد حسد، بخل، بدخواهى، تنبلى، بدبینی و…؛ رمضان فرصتیست كه يكى يكى اينها را رفع كنيم.

 رهبر انقلاب:  ۷۱/۱۲/۴

 بین دو نماز، کتاب مفاتیح را باز می کنم، دعای آقای ابوحمزه را پیدا می کنم و شروع می کنم به خواندن..

بسم الله الرحمن الرحیم

الهی لا تؤدّبنی بعقوبتک

خدایا ادب مکن مرا به عقوبتت.

همین که گفتم عقوبتت، زمین لرزید.

ترسیدم، قلبم لرزید.

برگشتم دوباره خواندم

الهی!! الهی !!الهی!! ادب مکن مرا به عقاب خودت و اشک ریختم..

الهی به حالِ منِ بیچاره رحمی..

حالِ من، مثل بچه ای می ماند که با بدو بدو کردن و شیطنت خودش را در جوی آب پر از لجن انداخته است و بدنش پر از زخم های ریز و در شت شده است و حالا باید خودش را به مادر برساند و اگر مادر تنبیهش کند رمقی برایش نمی ماند.

خدای خوبم!!! من با نافرمانی ات و حلقه به گوشِ شیطان بودن، خودم را در منجلاب گناه انداخته ام، روحم زخمی است، ذلیلم و توانِ تنبیه را ندارم، به مهربانی ات محتاجم، دستِ نوازشت را می خواهم.

الهیییییییییییی..

لا تؤدبنی بعقوبتک.

تؤدبنی به مکتبِ مادر پهلو شکسته.

تؤدبنی به مکتبِ گنجینه ی وفاداری.

تؤدبنی به مکتبِ سپهدار ِ شهید اشک.

تؤدبنی به مکتبِ عشق 

دستم را روی دلِ زمین می گذارم، انگار دلش دیگر نمی لرزد, آرام گرفته است..

الهی العفو..

✍ به قلم: مهاجری

#ارسالی_از_کاربران

#دعای_ابوحمزه
@tollabolkarimeh

امام باقر (علیه السلام)
إنَّ لِجُمَعِ شَهْرِ رَمَضَانَ عَلَی جُمَعِ سَائِرِ الشُّهُورِ فَضْلاً کفَضْلِ شَهْرِ رَمَضَانَ عَلَی سَائِرِ الشُّهُورِ.
فضیلت و برتری جمعه های ماه رمضان بر جمعه های سایر ماه های سال، همچون فضیلت و برتری ماه رمضان بر سایر ماه های سال می باشد.
منبع: سایت حوزه