شهید مطهری و یک مقاله
در مکتب استاد شهید مطهری
دانشگاه به منزله مسجد:
استاد مطهری، علاوه بر آن که خود همیشه با وضو بودند، به دوستان و شاگردان خود نیز توصیه میکردند سعی کنید همیشه با وضو باشید.
عجیب این بود که در مدّت 24 سالی که در دانشکده الهیات بودند، دانشکده را سنگر علمی میدانستند و بسیاری از کارهای علمی و تحقیقاتی خود را، در همان دانشکده انجام میدادند و برای دانشگاه و دانشکده، احترام زیادی قائل بودند. ایشان بارها به دانشجویان میگفتند: «دانشگاه، به منزله مسجد است. سعی کنید بدون وضو وارد دانشگاه نشوید». خود ایشان به یکی از دانشجویان گفته بودند: «من هیچ وقت بدون وضو وارد کلاس نمیشوم».
روش سیاسی شهید مطهری:
یکی از کسانی که حدود سی سال با استاد مطهری دوستی و آشنایی داشته، درباره مشی سیاسی شهید مطهری مینویسد:
«مرحوم مطهری، شیوهای را در مبارزه با رژیم پیش گرفته بود که من به جز معدودی از انقلابیون سرشناس ایران، کسی را نمیشناسم که مانند وی عمل کرده باشد. او به ظاهر مردی آرام و بر کنار از سیاست و بیشتر اهل تحقیق… به نظر میرسید. فعالیتهای سیاسی خود را از نزدیکترین دوستان غیرانقلابی و حتی از انقلابیون بیخبر از متن انقلاب کتمان میکرد. البته اوقات او وقف نوشتن و تحقیق بود، اما چنان که مینمود و افراد ناآگاه او را به محافظهکاری و یا فرار از مواقع خطر متّهم میکردند، نبود…. حقیقت این است که شیوه سیاسی وی، یک نوع تاکتیک مکتبی و هدفدار بود.
وی در نوشتهها و گفتارهایش، پرخاشگر و متظاهر به انقلابی بودن شهره نمیشد.
او معتقد بود مبارزه باید از روی نقشه صحیح و با تمهید مقدّمات توأم باشد تا به نتیجه برسد. اما مقدماتی که او در نظر داشت، پیریزی اصول صحیح اسلامی برای انقلاب بود، تافکر اصیل اسلامی انقلاب حفظ شود….
بارها در بند رژیم گرفتار شد، امّا هرگز تندروی را بدون تفکر و تنها از روی احساسات و غرایز نپذیرفت؛ بلکه معتقد بود که باید با برنامه و هماهنگ عمل کرد».
کار بر اساس وظیفه شرعی:
تمام فعالیتهای شهید مطهری، در راستای انجام وظیفه شرعی و کمک به برطرف شدن نیازهای فکری و اعتقادی اقشار مختلف جامعه بود. حتی ایشان بارها به این حقیقت تصریح دارند که هدفشان از قلم به دست گرفتن، سخنرانی کردن و…، انجام وظیفه است.
ایشان در یک مورد در اینباره میگویند:
«سی سال است که قلم میزنم و سخنرانی میکنم، امّا هنوز یک سخنرانی یا یک مقاله، آن طور که دلم میخواهد صورت نگرفته است.
تمامی آن سخنرانیها و مقالهها و نوشتهها، بر مبنای نیاز جامعه و وظیفه شرعی بوده است. کارهایی را که خودم میخواهم، هنوز فرصت نیافتهام که انجام دهم».
