ریحانه الزهرا

در زمینه دعا این سوال مطرح است که چگونه بین دعا و مقام رضای الهی می‌توان جمع کرد!؟

در پاسخ به این سوال ابتدا لازم است، حقیقت دعا را مورد تحلیل قرار دهیم و سپس به جایگاه رضای الهی در آن بپردازیم.

در تحلیل دعا این‌گونه می‌توان گفت که اگر انسان به نیازمندی خویش آگاهی پیدا کند، تلاش می‌کند برای رفع این نیاز به سوی بر طرف کننده نیاز، قدم بردارد و از آن رو که تمام مخلوقات الهی را نیازمند می‌بیند، متوجه به خداوند متعال می‌شود و دست به دعا بر می‌دارد و نیاز خویش را به بی‌نیاز هستی که خداوند است عرضه می‌کند.

اما با تحلیل دقیق‌تر زمانی که انسان به خویشتن و تمام شؤون هستی خویش نگاه می‌کند، خود را فانی و خداوند متعال را همه کاری هستی می‌یابد، به همین خاطر هر حادثه را منسوب به وی می‌داند، از این‌رو در مقابل خداوند متعال سر تسلیم فرود می‌آورد و به مقام رضای الهی قدم می‌نهد، به همین خاطر هرگونه دعا کردن را برای تغییر وضعیت موجود بی‌ادبی در محضر خداوند می‌داند، اما از آن رو که خداوند متعال خویشتن دستور به دعا داده است[غافر/60]، دست به دعا بر می‌دارد و از خداوند طلب حاجت می‌کند.

در حقیقت انسانی که به مرتبه رضای الهی دست یافته است، دعاکردنش برای برآورده شدن حاجت نیست، بلکه هدف وی از دعا کردن، لبیک گفتن به دستور الهی است، بر خلاف دیدگاه اول که انسان حاجات خویش را مد نظر قرار داده و به این خاطر دست به سوی خداوند عالم دراز کرده است. در حالت تسلیم فقط دعا می‌کنیم و اصلا به نتیجه آن کاری نداریم و چه برآروده شود و چه نشود، برای ما فرقی نمی‌کند.

مادی انگاری و همه چیز را به بعد مادی فروکاستن پیشینه‌ای دیرینه دارد، اما در دوران معاصر نیز با رنگ و لعابی جدید رخ نموده است. انسان موجودی ناشناخته است.[1] درباره‌ی انسان و ساحت‌های وجودی وی نیز قرن‌هاست بحث و جدال است. آیا انسان همین ساحت جسمی (تن و بدن) است و یا این‌که ساحت‌های دیگری هم دارد؟ برخی ساحت ذهن را و برخی افزون بر آن، ساحت نفس را و در نهایت، برخی، بعد روحی را هم افزوده‌اند. فیزیکالیسم بر آن است که انسان، تنها بعد جسمانی دارد.

فیزیکالیسم بر این باور است که انسان تنها دارای بعد جسمانی است. «نظریه این همانی در مقابل دوگانه انگاری است و معتقد است ذهن موجودی جدا و متمایز از مغز نیست؛ به عبارت ساده تر، ذهن با مغز زنده یکی است و رویدادهای ذهنی همان رویدادهای مغزی اند. جوهرها یا رویدادهای شبح وار و غیرمادی که ذهن های ما را تشکیل می­‌دهند وجود ندارند. هر چیزی از جمله آگاهی و افکار خود شما، صرفا مادی یا فیزیکی است. بدین ترتیب این نظریه نمونه ای از فیزیکالیسم یا مادی انگاری است.»[2]. فیزیکالیسم در برابر این انتقاد که: اگر انسان تنها جسم است؛ پس حالات ذهنی چون: آگاهی، شادی، درد و … چیستند؟ می گوید که بین حالات ذهنی و جسمی، این‌همانی برقرار است و آن‌چه حالات ذهنی نامیده می شود؛ به طور نمونه: درد، در حقیقت، تحریک نرون‌های عصبی است و تحلیلی عصب شناختی و کاملا فیزیکال دارد.

به این پاسخ چنین می‌توان اشکال کرد که اگر حالات ذهنی، همان حالات جسمی است؛ یعنی a=b است؛ پس همیشه و همه جا بایستی به جای هر یک بتوان دیگری را گذارد و در نتیجه a و b در هر صورت یکی‌اند؛ اما در عمل چنین نیست؛ زیرا گاه کسی از بعد جسمی دچار آسیب و زخم است؛ ولی درد ندارد و گاه کسی درد دارد؛ در حالی‌که زخمی نیست و یا هیچگونه آسیب جسمی ندارد. اگر بین حالات جسمی (مغزی) و ذهنی این همانی در کار باشد، بایستی هر جایی که کسی درد دارد؛ تحریک نسوج مغزی باشد و هر جا که جسم دچار آسیب شده باشد و تحریک نسوج رخ داده باشد، بایستی درد هم حاضر باشد که چنین نیست[3].
__________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. آلکسی کارل (به فرانسوی: Alexis Carrel) کتابی به همین عنوان دارد.
[2]. درآمدی به فلسفه ی ذهن، ص 118 به نقل از: http://www.pasaaghli.com/2physicalism.htm.

[3]. فصلنامه علمی - پژوهشی اندیشه نوین دینی، س 10، پاییز 93، ش 38 به نقل از http://www.ensani.ir/storage/Files/20150927181941-9445-125.pdf

سوال: به علت لکه بینی پس از غسل حیض برای خواندن نمازها، لباس عوض می کردم. پس از بازگشت از نماز جمعه متوجه لکه در لباس شدم، آیا نمازم صحیح بوده یا باید دوباره بخوانم؟

پاسخ:
مقام معظم رهبری: اگر به وظیفه خود در مستحاضه که جلوگیری از خروج خون است عمل کرده بودید، نماز ظهر شما صحیح است و اگر برای نماز عصر دوباره به وظیفه خود که وضو و تطهیر ظاهر فرج و جلو گیری از خروج خون است عمل نکرده اید نماز عصر را دوباره بخوانید. [1]
آیت الله مکارم: در فرض سوال نماز شما صحیح است. [2]
آیت الله شبیری زنجانی: مستحاضه اگر پيش از آن كه خود را وارسى كند مشغول نماز شود، چنانچه قصد قربت داشته و به وظيفۀ خود عمل كرده؛ مثلاً استحاضه‌اش قليله بوده و به وظيفۀ استحاضۀ قليله عمل كرده و موضع را تطهیر کرده، نماز او صحيح است.. [3]
آیت الله وحید: این خون­ها استحاضه است و باید با اعمالی که بر زن مستحاضه واجب است عباداتِ خود را انجام دهید . [4]
آیت الله فاضل: اگر بعد از نماز لکه بینی داشته اید یا در وقت نماز لکه بینی بوده و متوجه نبوده ایدکه قلیله است یا کثیره، نمازی که در مسجد خوانده اید صحیح است. [5]

—————-
پی نوشت:
[1]. استفتاء اینترنتی پایگاه اطلاع رسانی آیت الله خامنه ای، شماره استفتاء: rUj1h5Ua54g.
[2]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله مکارم، کد رهگیری: 9507020045.
​​​​​[3]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله شبیری زنجانی، شماره سوال: 33940.
​​​​​[4]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله وحید، شماره سوال: 23772.
[5]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله فاضل لنکرانی، کد رهگیری: 9502052.

ناسزا و دشنام (بویژه اگر دروغ باشد) از نظر شرع مقدس اسلام حرام و ممنوع است، لذا اسلام؛ سب به معنای ناسزا و دشنام را با تاکیدات بسیارمنع کرده است.

در فضای مجازی شبه شده نسبت به این‌که دین اسلام ادعای کامل بودن از نظر اخلاق می کند، اما در اسلام، نه تنها با ناسزا و دشنام مقابله جدی نشده، بلکه در کتاب اصول کافی امام صادق(علیه‌السلام) از طرف رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله)به ناسزا گفتن فرمان داده می‌دهد، آیا این تناقض نیست؟

با توجه به قرآن و روایات و سیره مسلمانان ناسزا و دشنام (بویژه اگر دروغ باشد) از نظر شرع مقدس اسلام حرام و ممنوع است، لذا اسلام؛ سب به معنای ناسزا و دشنام را با تاکیدات بسیارمنع کرده است، از جمله این‌که قران کریم تاکید می‌فرماید: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیرِ عِلْم…[انعام/ 108] آنان که غیر خدا را می‌خوانند را دشنام مدهید تا مبادا آن‌ها هم از روی دشمنی و نادانی خدا را دشنام دهند» و پیامبر گرامی اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ [1] دشنام به مسلمان، فسق و گناه است» حتی حضرت نسبت به نا فرمان‌ترین مخلوق خدا که دشمنی را به نهایت خود رسانده یعنی شیطان تاکید می‌کند: «لا تسبّوا الشّیطان‏ و تعوّذوا باللَّه من شرّه [2] شیطان را دشنام نگویید و از شر او به خدا پناه برید، وجود دارد.»

لذا در جریان جنگ صفین وقتی به امیرمؤمنان علی(علیه‌السلام) گزارش دادند که برخی از یاران وی شامیان را ناسزا می‌گویند، حضرت آنان را فرا خواند و چنین فرمود: «من خوش ندارم که شما دشنام دهنده باشید، اما اگر رفتارشان را ارزیابی کرده و حالاتشان را بازگو می‌کردید، قابل پذیرش و توجیه‌پذیرتر بود».[3]

اما در روایتی حضرت امام صادق(علیه‌السلام) که از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل فرمود: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا رَأَیْتُمْ أَهْلَ الرَّیْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِی فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَکْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِیهِمْ وَ الْوَقِیعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ کَیْلَا یَطْمَعُوا فِی الْفَسَادِ فِی الْإِسْلَامِ وَ یَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا یَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ یَکْتُبِ اللَّهُ لَکُمْ بِذَلِکَ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعْ لَکُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِی الْآخِرَةِ: هر گاه پس از من اهل ریب و بدعت را دیدید، بیزارى خود از آن‌ها را آشکار کنید، و بسیار آن‌ها را [با سخنان حق] خوار کنید، و درباره آن‌ها بد گوئید، و آن‌ها را با برهان و دلیل ساکت کنید که [نتوانند در دل مردم القاء شبهه کنند و] نتوانند به فساد در اسلام طمع کنند، و در نتیجه مردم از آن‌ها دورى کنند و بدعت‌هاى آن‌ها را یاد نگیرند، و خداوند در برابر این‌کار براى شما حسنات بنویسد و درجات شما را در آخرت بالا برد».[4]

بر اساس نظر بزرگان علم حدیث مقصود از سب در این روایت؛ سخنى است که بدعت‌گذار را خوار کند و می‌توان سخنى رو در روى او گفت که درست باشد و راست، نه سخن دروغ و دشنام و فحش.[5] طبیعتاً اگر افرادی بخواهند در راه انحراف دین اسلام گام برداشته و در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نکنند، مقابله با آنان نیز تنها از راه مبارزه فیزیکی امکان‌پذیر نبوده و باید از اصول جنگ روانی نیز در مبارزه با آن‌ها استفاده کرد و این روایت نیز ناظر به همین مطلب است. لذا این روایت نمی‌توان مجوزی برای سب و ناسزا به دیگران باشد، زیرا حضرات به طور جدی با بحث ناسزا مقابله کرده اند و خود حضرت امام صادق(علیه‌السلام) که از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل فرمود: «دشنام‌گوى مؤمن، مانند کسى است که در پرتگاه هلاکت است».[6]

در نتیجه: ناسزا و دشنام (بویژه اگر دروغ باشد) از نظر شرع مقدس اسلام حرام و ممنوع است، لذا اسلام، سب به معنای ناسزا و دشنام را با تاکیدات بسیارمنع کرده است.
_________________________________
پی‌نوشت:
[1]. شیخ طوسی، محمد بن حسن‏، الأمالی، ص 537، قم، دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق؛ شیبانی، أحمد بن محمد، مسند احمد بن حنبل، ج 6، ص 157، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق.
[2]. پاینده، ابو القاسم‏، نهج الفصاحه، ص 669، دنیاى دانش‏، تهران، 1382 ش.
[3]. سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، خطبه 206، ص 323، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.
[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ‏2، ص 375، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق
[5]. سروی مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی (الاصول و الروضة)، ج ‏10، ص 34، تهران، ‌المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، 1382ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏71، ص 204، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[6]. الکافی، همان، ج ‏2، ص 359.

کتاب «پژوهش مولد و ماندگار» به قلم دکتر مریم نظری، مشاور و مدرس خودتوانمندسازی با تمرکز بر سواد اطلاعاتی و پرسشگری خلاق، منتشر شد.

 کتاب «پژوهش مولد و ماندگار»  یک کتاب روش تحقیق نیست بلکه راهنمای گام به گامی است برای خودتوانمندسازی پژوهشی و مولدسازی پژوهش‌ها؛ به جای آموزش مبانی و روش‌های پژوهش، چگونگی یاد گرفتن و یاد دادن پژوهش را آموزش می‌دهد.

این کتاب در پنج اپیسود و ده فصل طراحی شده است و به ده پرسش زیر پاسخ می‌دهد:

۱ چگونه پژوهشی مولد و ماندگار می‌شود؟

۲ چرا اکثر پژوهش‌ها بی‌کاربرد می‌مانند؟

۳ چگونه در بافت محدودیت‌ها پژوهشگری مولدکار شویم؟

۴ چگونه علاقه‌مان را به پژوهشی خریدنی تبدیل کنیم؟

۵ چگونه پژوهشی مسئله‌مدار طراحی، اجرا و ارائه کنیم؟

۶ چگونه غنی‌ترین داده را برای پژوهشمان گردآوری کنیم؟

۷ چگونه در موضوع پژوهشمان دانش‌ورز و مرجع شویم؟

۸ چگونه در موضوع پژوهشمان روش‌شناس و روش‌ورز شویم؟

۹ چگونه بافت پژوهشمان را بشناسیم و نشان دهیم که صاحب مسئله‌اند؟

۱۰ چگونه سیاستگذاری کنیم که پژوهش‌ها مولد شوند؟

«پژوهش مولد و ماندگار» مناسب تمام کسانی است که کارشان پژوهش، و یا آموزش، ارزیابی، تجاری‌سازی، و سیاستگذاری پژوهش است، و دوست دارند با پژوهش ارزش‌آفرینی و ثروت‌آفرینی را تجربه کنند.

کتاب «پژوهش مولد و ماندگار» به قلم دکتر مریم نظری، به قیمت ۱۹۰۰۰ تومان با همکاری نشر چاپار منتشر شد.

⭕از بدترین ظروف‌ها⇦

#ظروف‌آلومینیوم

#رویه‌دارها

می‌باشد

این‌ظروف‌ به بدن آلومینیوم تزریق می‌کنند وآلومینیوم با آهن برای چسبیدن به هموگلوبین خون رقابت می‌کنند واگر میزان آلومینیوم دربدن زیاد شد دیگر آهن در بدن جایگاهی ندارد!⚠

❄این ظروف،آلومینیوم را به شدت وارد آب می‌کنند ولذا شما هرچقدر این ظروف را بشویید وبعد دست بکشید می‌بینید دستتان سیاه می‌شود واین یعنی آلومینیوم.

#ظروف‌تفلون هم رویه‌اش #سرطان‌زا و زیرش آلومینیوم است .

⛔ کشورهای سوئیس و وسوئد این ظروف را ممنوع کردند⛔

همچنین #ظروف‌پلاستیکی حساسیت‌زا هستند و #ظروف‌استیل هم مضر است.
✅اما #بهترین‌ظروف⇦
??پیرکس‌،،ظروف چدنی،،روی،،سفالی وظروف مسی اگر #قلع شده باشد، خوب است.

??ظروف سنگی درجه یک هستند.

??ظروف لعابی اگر خط وخش نداشته باشند خوب هستند
?کانال‌نسخ‌استادخیراندیش

┄═•❁???❁•═┄

?  @tebiranii  ?

​? #بیماریهای_زنان: از خواص #زنجبیل

 غذاهای سردی‎ بخش باعث درد رحم و درد دوران #پریود می‎شود برای رفع درد، دم کرده #زنجبیل و #دارچین مفید است.

? sapp.ir/ravazadeh

اﮔﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺁﺏ، ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﻫﯿﭻ ﺍﺛﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ! ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﮔﯽ ﺍﻓﺘﺪ، ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ. ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ “ﻣﮑﺎﻥ” ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺭﺧﺸـﻴﺪ!

 اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج ?

?آیا اگر در دهان خون ایجاد شود، روزه باطل می‌شود؟ 
?من در زمان روزه وقتی می‌خواستم آب دهانم را بیرون بریزم متوجه شدم که کاملاً خون آلود است و هیچ خونریزی در داخل دهانم نبود اما احساس می‌کردم گلویم دچار مشکل شده یعنی اگر گلویم خونریزی کند روزه‌ی بنده چه حکمی دارد؟ باطل می‌شود یا صحیح است؟ در جایی گفته شده است، اگر خلط وارد محفظه دهان شود باید آن را دور ریخت، برای همین من خیلی زیاد آب دهانم را دور می‌ریزم تا مبادا روزه‌ام باطل شود و حال نمی‌دانم این خونی که در آب دهانم بود خون در خلط بود یا خون‌ریزی گلویم. لطفا راهنماییم کنید.
✍پاسخ:
✅چنانچه خون دهان عمداً از گلو پایین نرود، روزه باطل نمی‌شود.[۱] ولی اگر خون را عمداً فرو دهد، روزه‌اش باطل است و فرقى نمی‌کند که در فرو بردن آن ضرورتی باشد یا خیر. بلى، در صورتی‌که ضرورت ایجاب کند، کفّاره ندارد.[۲]
البته اگر خون در آب دهان مستهلک شود، محکوم به طهارت است و بلعیدن آن اشکال ندارد و مبطل روزه نیست، و هم چنین در صورت شک در همراه بودن آب دهان با خون، فرو بردن آن اشکال ندارد و به صحت روزه ضرر نمى‌زند.[۳]
پی نوشت:

[۱]. تبریزى، جواد، استفتاءات جدید، ج‌۲، ص ۱۳۲، قم، اول، بی‌تا.

[۲]. بهجت، محمد تقى ، استفتاءات، ج‌۲، ص ۳۴۵، ، دفتر حضرت آیة الله بهجت، قم، اول، ۱۴۲۸ ه‍ ق.

[۳]. خامنه‌اى، سید على، أجوبة الاستفتاءات، ص ۱۵۹، دفتر معظم له، قم، اول، ۱۴۲۴ ه‍ ق؛ امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج‌۱، ص ۹۷۵، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، ۱۴۲۴ق.
? ارسال سوالات از طریق آیدی زیر:
♨️ @pasokhgoo10″>@pasokhgoo10</a> ?
?پرسش از طریق شماره تلفن زیر :
? 096400 ?
? مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
? @pasokhgoo1 ?
#احکام