ریحانه الزهرا

اگر شما دانشجو یا علاقمند به پژوهش هستید حتماً می‌دانید که این روزها تنها راه طی کردن مسیر تحصیلات تکمیلی تسلط به مقاله نویسی است. ما با استفاده از تجربیات تمام اساتید و پژوهشگران موسسه که رزومه پژوهشی آن‌ها بی‌نظیر است و مقالات بیشماری در مجلات معتبر ISI دارند این مطالب را برای شما آماده کرده‌ایم.

چطور مقاله نویس خوبی شویم؟
۱- تا می‌توانید مقاله بخوانید: یک جمله قدیمی هست که می‌گوید اگر می‌خواهید موفق باشید فقط کافی است کارهایی که افراد موفق انجام داده‌اند را تکرار کنید. برای اینکه مقاله نویسی را شروع کنید باید ابتدا مقالات بسیاری را در حیطه خودتان بخوانید. برای شروع به سایت sid.ir بروید و با جستجوی یک موضوع آسان در رشته خود چند مقاله کامل را دانلود کرده و بخوانید.

چگونه مقاله نویسی را شروع کنیم؟

۲- یک پژوهش را عیناً تکرار کنید: شما می‌توانید یک مقاله را انتخاب و عیناً آن را انجام دهید. این کار در دنیای علم بسیار مرسوم است چرا که هر پژوهشی باید بارها تکرار شود تا بتوان در مورد آن با قطعیت نظر داد. شما می‌توانید ابزارها و پرسشنامه‌های آن پژوهش را دوباره اجرا کرده و مطابق با آن مقاله، خودتان شروع به نوشتن مقاله کنید.

۳- از همایش‌ها شروع کنید: همایش‌ها را می‌توان یک کلاس آموزش مقاله نویسی دانست. برخلاف نظر برخی افراد، همایش‌ها به درد نخور نیستند. حداقل فایده آن‌ها این است که بسیاری از دانشجویان مقاله نویسی را از ارسال مقاله برای همایش شروع می‌کنند. در همین سایت صدها همایش معرفی شده است. یکی را انتخاب کنید و یک مقاله هر چند ضعیف را برای آن ارسال نمایید. حداکثر چیزی که از دست خواهید داد این است که مقاله شما رد خواهد شد. همچنین می‌توانید در چند همایش بدون ارائه مقاله شرکت کنید.

۴- هرچه زودتر یک مقاله بد بنویسید!: منظور ما این است که نوشتن یک مقاله هر چند که ضعیف و بسیار ابتدایی باشد، از ننوشتن آن بهتر است. حتی می‌توانید همین امروز یک مقاله بنویسید.

۵- از دانشجویان دیگر کمک بخواهید: یک مقاله را با قلم خود بنویسید. از یک دانشجو یا همکلاسی که قبلاً مقاله نوشته است بخواهید مقاله شما را بخواند و اشکالات آن را به صورت کامنت برای شما بنویسد. این کامنت‌ها بهترین و بهترین ابزار برای یادگیری مقاله نویسی هستند و شما با استفاده از این روش یک مقاله نویس عالی خواهید شد.

چگونه مقاله نویسی را شروع کنیم؟

۶- یک چارچوب مقاله تهیه کنید: اکثر مقالات ساختار استانداردی دارند. فقط کافی است ساختار یک مقاله را پیدا کنید و مطالب تان را در آن بنویسید. ساختار مقاله علمی را می‌توانید اینجا ببینید.

۷- فعلا جزئیات را کنار بگذارید: یک مقاله علمی جزئیات بسیار زیادی دارد. لازم نیست اولین مقاله شما کامل‌ترین مقاله باشد. اینکه اسامی جداول یا نمودارها چگونه باشد، یک ابزار را چگونه گزارش کنید، در مقدمه به چه پژوهش‌هایی اشاره کنید و مواردی از این دست برای شروع نگارش یک مقاله لازم نیست. کم کم و با نوشتن هر مقاله قدرت قلم شما بهتر خواهد شد.

۸- زیاد کمال طلب نباشید: قرار نیست همه کارهای یک مقاله را به تنهایی انجام دهید. لازم نیست حتماً تمام نرم افزارهای آماری را بلد باشید تا یک مقاله بنویسید. اگر قرار بود یک نفر به تنهایی مقاله بنویسید پس چرا اکثر مقالات چندین اسم دارند؟ حتی بسیاری از پژوهشگران بسیار مطرح هم نرم افزارهای آماری را بلد نیستند. بنابراین سعی کنید از دوستان‌تان کمک بخواهید و اولین مقاله را به صورت تیمی بنویسید.

۹- کارگاه مقاله نویسی خوب است اما….. : شرکت در کارگاه‌ها یا دوره‌هایی که آموزش مقاله نویسی می‌دهند خوب است اما به یک شرط. اینکه اول مقاله نویسی را شروع کنید و اصول اصلی آن را یاد بگیرید و سپس برای تکمیل دانش خود در آن‌ها شرکت کنید. متاسفانه تجربه نشان داده است که این کارگاه‌ها تاثیر زیادی در مقاله نویسی ندارند. البته نه به دلیل کیفیت کارگاه، بلکه به دلیل اینکه خیلی‌ها بدون هدف و بدون داشتن تجربه شروع مقاله نویسی در آن‌ها شرکت می‌کنند.

نکته پایانی در آموزش مقاله نویسی
خوب، اگر شما به این نکات عمل کنید ما قول می‌دهیم که یک سال بعد چند مقاله خواهید داشت. توصیه پایانی ما این است که هر چه زودتر دست به کار شوید و اولین مقاله خود را بنویسید. فراموش نکنید که این کار خیلی هم آسان نیست اما سخت هم نیست. اگر شما دانشگاه قبول شده‌اید پس هوش، استعداد، توانایی و دانش نوشتن یک مقاله را دارید.
منبع:
http://www.irantahgig.ir/?p=4356

چند باغ در بهشت وجود دارد؟
در بعضی از آیات قرآن آمده است که تعداد باغ های بهشت، یکی است؛ از جمله در آیات زیر:
سوره زمر آیه 73، سوره فصلت آیه30 ، سوره حدید آیه21 ، سوره نازعات آیه 41
اما در مقابل آیاتی هست که می گوید، تعداد باغ های بهشت، بیش از یکی است مانند آیات زیر:
سوره کهف آیه31 ، سوره حج آیه23 ، سوره فاطر آیه 3

اما واقعا چند باغ در بهشت وجود دارد؟ یکی یا چند تا؟
برای یافتن پاسخِ این سوال، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. در هیچ یک از چند آیه اوّل، سخن از یک باغ در بهشت نشده، بلکه فقط از بهشت سخن گفته شده که جایگاه نیکوکاران است. به عبارت دیگر، در دسته اول، فقط از اصل بهشت صحبت به میان آورده است نه تعداد باغ ها و درجات آن!
2. در قرآن کریم نام‌های «جَنّاتُ الفردوس»، «جَنّاتُ النَعیم»، «جَنّاتُ المَأوی» و «جَنّاتُ عَدن» آمده است، لذا نام‌های متفاوت، بیانگر مقام‌های مختلف برای ساکنان بهشت است و این خود گویای این مطلب است که قرآن به صراحت می گوید درجات و مراتب بهشت متفاوت است
3. کلمه «جنّه» اسم جنس است و شامل همه‌ی باغهای بهشت می‌شود و معمولا «جنّه» در مقابل جهنم می آید مگر اینکه صفت خاصی به همراه داشته باشد که نشانگر درجه و رتبه ای از بهشت باشد مانند: «جَنّاتُ الفردوس»، «جَنّاتُ النَعیم» و ….

لازم به ذکر است که طبق احادیث اهل بیت(علیهم السلام) تعداد ابواب بهشت، هشت باب می باشد که نشانگر درجات متفاوت بهشت می باشد[1].
پس با توجه به این توضیحات باید گفت که قرآن، تعداد باغ های بهشت را متعدد بیان می کند و مواردی که کلمه «جنّه» امده است، دلالت بر اصل بهشت دارد.

[1] : تفسير الصافي، فيض كاشانى، ملا محسن، انتشارات الصدر، سال چاپ: 1415 ق، ج‏4، ص: 332 ( امام صادق عليه السّلام فرمود:بهشت‏ هشت‏ در دارد )

یکی از شبهاتی که از طریق شبکه های شیعه ستیز در فضای مجازی منتشر شده است شبهه سهو امام معصوم در نماز با استناد به روایتی شاذ از بحارالانوار علامه مجلسی(ره) می باشد. مضمون روایت بدین شرح است: راوی از امام جعفر صادق(علیه‌السلام) در مورد سهو در نماز سوال می‌كند و حضرت می‌فرمايد: «مگر كسى وجود دارد كه در نماز دچار سهو نشود !! من وقتی نماز می‌خوانم شخصی را كنار خود قرار می‌دهم تا نمازم را زير نظر داشته باشد».[1]

در پاسخ به این شبهه می‌گوییم :

اولا: این روایت را مرحوم ابن ادریس حلی از کتاب نوادر ابن محبوب نقل کرده و همان‌طوری که از اسمش پیداست این روایت شاذ و نادر است و مرحوم علامه مجلسی و شیخ حر عاملی(رحمهم‌الله) هم این روایت را از ابن ادریس نقل کرده اند که خود ابن ادریس متوفای اواخر قرن ششم می باشد(م598ق) وقبل از ایشان در هیچ منبع معتبر حدیثی این روایت ذکر نشده است؛ بنابراین قابل استناد نمی‌باشد.
ثانیا: متن هر روایت باید با آیات و روایات دیگر سنجیده شود و اگر در تقابل با آیات و یا روایات دیگر باشد، اگر چه از حیث سندی صحیح هم باشد، قابل قبول نیست؛ چرا که احتمال تقیه و یا انگیزه‌های دیگری ممکن است در صدور روایت نقش داشته باشد، خصوصا اینکه در این مورد خاص احتمال تقیه خیلی زیاد است؛ زیرا که اهل سنت عدم سهو را حتی برای رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله)  هم بر نمی‌تابند.
ثالثا: روایت فوق هیچ دلالت صریح و واضحی بر سهو و یا صدور سهو از امام(علیه السلام) ندارد، یعنی امام نفرموده است که لزوما مرتکب سهو می شود، بلکه فقط فرموده شخصی را کنار خود قرار می‌دهم.

از طرفی ظاهر این روایت، با آیات عصمت و نیز روایات بسیاری که دال بر عدم سهو برای امامان معصوم هستند، در تضاد است؛ لذا به هیچ وجه قابل قبول نیست. بر این اساس بر فرض صحت  احتمالات عدیده ای برای آن ذکر کرده اند به عنوان نمونه مرحوم شیخ حر عاملی(رحمه‌الله) در توجیه این روایت شاذ خاطر نشان می کند که قرار دادن خادم نه تنها بر وقوع سهو، حتی بر بر جواز سهو هم دلالتی ندارد، و ممکن است که این عمل به خاطر این باشد که امام می‌خواهد راه فرار از سهو و اشتباه را به مومنان نشان دهد؛ زیرا سیاق روایت نشان می دهد که امام گویا می خواهد بفرماید که غیر از معصوم بقیه مردم درگیر سهو در نماز هستند به عبارتی یک دردی همگانی‌ست و بهترین راه این است که کسی را به عنوان محافظ بر نماز خود قرار دهیم تا دچار سهو نشویم. سپس در ادامه  می‌نویسد: بین امامیه اتفاق نظر وجود دارد که سهو بر معصوم مطلقا محال است و علمای امامیه بر این مطلب ادله عقلیه و نقلیه اقامه کرده اند و کتاب‌هایی در این باره تالیف کرده‌اند.[2]  

و نیز مرحوم علامه مجلسی بعد از ذکر این روایت می گوید: در جلد ششم(از کتاب بحار) در باب عصمت امامان از سهو و فراموشی نقل شد که اماميّه بر عصمت پيامبران و ائمّه (عليهم‌السلام) از گناهان صغيره و كبيره، عمدی و سهوی و از روی فراموشی، قبل از نبوّت و امامت و بعد از آن، بلكه از زمان ولادت تا زمان ملاقات خدای سبحان، اِجماع دارند و كسی با آن مخالفت نکرده است، الا شیخ صدوق و استادش ابن ولید(رحمهم‌الله) که این دو نفر با اینکه عصمت را برای انبیا و ائمه علیهم السلام قائل هستند، ولی در عین حال سهو را برای نبی و امام جایز می دانند (یعنی از نظر این دو بزرگوار سهو منافاتی با عصمت آنها ندارد) البته فراموشی و سهوی که از ناحیه خدا باشد(اسهاء) نه شیطان؛ آنهم در مواردی که ارتباطی با تبلیغ دین ندارد.[3] علامه مجلسی (رحمه‌الله) می‌نویسد که بر طبق روایات، ائمه اطهار(علیهم السلام) موید به روح القدس هستند که لهو و لعب و سهو در آن راه ندارد و درتوصیف ویژگی‌های امام از لسان مبارک امام رضا(علیه السلام) نقل می‌کند: امام معصوم است و موید و مسدد می باشد و از هر گونه خطا و لغزش در امان است.[4]

در نتیجه با وجود آیات و روایات، عدم صدور سهو از معصوم ثابت می شود و روایت فوق، اگرصحیح هم باشد، قابل احتجاج نیست.
_________________________
پی نوشت
[1]. السرائر: «ابن محبوب عن حماد عن ربعي عن الفضيل قال : ذكرت لابي عبدالله 7 السهو فقال : وينفلت من ذلك أحد؟ ربما أقعدت الخادم خلفي يحفظ علي صلاتي». بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر، دار إحياء التراث العربي، بيروت‏، 1403 ق‏، جلد25، ص350. متن کتاب
[2]. وسائل الشيعة، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم، 1409ق، جلد8، ص252.
[3]. بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر، دار إحياء التراث العربي، بيروت‏، 1403 ق‏، جلد25، ص350.
[4]. همان.

سوال: کسی که قسم خورده نماز اول وقت بخواند و یا اینکه 100 بار استغفار کند، اگر نتواند به قسمش عمل کند، تکلیفش چیست؟

پاسخ:
مقام معظم رهبری: اگر قسم خورده که چنانچه نتواند نماز را اول وقت بخواند استغفار کند؛ باید 100 مرتبه استغفار را انجام دهد والا چنانچه عمدا مخالفت کند باید کفاره بدهد و قسم اگر با شرایطش صورت گرفته باشد و عمل کردن به آن برایش ممکن باشد به قوت خود باقی است. [1]
آیت الله مکارم: اگر قسم شرایط قسم شرعی را داشته باید مطابق آن عمل کند و الا يد كفّاره قسم را بدهد، ده فقير را سير كند، يا بر آنها لباس بپوشاند، يا يك بنده را آزاد نمايد و اگر توانايى بر اينها نداشته باشد بايد سه روز روزه بگيرد. در صورتی که قسم به یک بار تعلق گرفته باشد بعد از انجام کفاره لازم نیست دیگر مطابق قسم عمل کند و مخالفت با آن کفاره ندارد ولی اگر صورت استمرار داشته باشد باید مطابق قسم عمل کند و الا برای هر بار مخالفت کفاره واجب می شود. [2]
آیت الله سیستانی: اين قسم قابل شكست نيست. [3]
آیت الله شبیری زنجانی: اگر انجام نذر نماز و استغفار هر دو برایش مشقت غیر قابل تحمل داده باشد تکلیفی ندارد و اگر عمدا نماز نخواند در فرضی که وظیفه اش استغفار در زمان خاصی است بدون استغفار نکند مرتکب معصیت شده و باید کفاره بدهد و قسمش به طور کلی شکسته می شود. [4]
آیت الله فاضل: اگر کسی به نام خداوند قسم بخورد، مثلا قسم بخورد که نماز را اول بخواند یا قسم بخورد که مثلا 100 مرتبه ذکر استغفار بگوید: اگر عمل کردن به نذر در وقتی که نذر کرده برایش اصلا ممکن نباشد و نتواند به آن عمل کند مثلا کسی او را نگذارد که در اول وقت نماز بخواند یا فراموش کند که در وقت معین استغفار را بگوید چون عمل به قسم ممکن نبوده ساقط است و کفاره ندارد ولی اگر ممکن باشد اما به دلیل سهل انگاری عمل نکند باید کفاره بدهد و بادادن کفاره عمل به نذر ساقط می شود و گفتن ذکر استغفار واجب نیست. [5]

—————-
پی نوشت:
[1]. استفتاء اینترنتی پایگاه اطلاع رسانی آیت الله خامنه ای، شماره استفتاء: eKupJQnmpM.
[2]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله مکارم، کد رهگیری: 9507110106.
[3]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله سیستانی، کد استفتاء: 539013.
​​​​​[4]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله شبیری زنجانی، شماره سوال: 34158.
[5]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله فاضل لنکرانی، کد رهگیری: 9502117

در جهان هستی که سلسله علل ومعلولات است، هر موجودی به خاطر تکامل موجودِدیگرِ بالاتر از خود تکامل می یابد؛ زمین به خاطر پیدایش گیاهان، وگیاهان به خاطر حیوانات، وحیوانات به خاطر انسان تکامل می یابند وخلقت انسان برای برخورداری از زندگی جاودانه آخرت است.لذا قضاوت درباره اینکه آیا حکم ذبح آنها از طرف خداوند صحیح است یا نه؟درباره حیواناتی که برای این کار آفریده شده اند معنا ندارد.

یکی از شبهات بی اساس برخی شبهه افکنان  این است که: چگونه خداوند متعال دستور می دهد که حیواناتی را بکشیم و از گوشت آن لذت ببریم و از نعمت حیات محرومش سازیم؟ واز آیاتی شبیه آیه2 سوره کوثر: «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ (پس [به شكرانه آن‏] براى پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانى كن) وهمچنین برنامه قربانی کردن در حج که حیوانات زیادی در آن موقع ذبح می شوند، برای تقویت شبهه خود استفاده می کنند.

در پاسخ به این شبهه ابتدا باید عرض  کنیم که:خداوند متعال دارای اوصافی ازجمله:  علیم، حکیم، غنی، کامل، عادل و جواد است و چون این صفات را دارد می دانیم آنچه واقع می شود، مبنی بر«حکمت» و «مصلحت» است؛ هر چند ما نمی توانیم همه این حکمت ها و مصلحت ها را درک کنیم؛ ولی پس از آن که انسان در نظام هستی این همه تدبیر و حکمت که عقل او را حیران می کند، می بیند، باید اعتراف کند که اگر حکمت یک امر بر او مجهول است، از قصور و نقصان درک اوست؛ نه از خلقت.

از نظر قرآن کریم، همه هستی برای انسان آفریده شده است.  در چرخه زندگی انسان و برای ادامه حیات او به تامین مواد غذایی و فراهم شدن گوشت و آنچه مورد نیاز زندگی اوست، نیازمند می باشد تا انسان به رشد و تکامل خود برسد؛ قران کریم در این باره می فرماید: «قالَ رَبُّنَا الَّذي أَعْطى‏ كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى»،[گفت: پروردگار ما كسى است كه به هر موجودى، آفرينش [ويژه‏] او را [آن گونه كه سزاوارش بود] به وى عطا كرده، سپس هدايت نمود]،[ طه/50].از این آیه چنین استنباط می شود که هر چیز، خلقت خاصی دارد که از آنِ خودِ اوست؛ یعنی هر چیز، فقط گونه ای خاص از وجود را می تواند بپذیرد وبس، وخدای متعال همان خلقت خاص را به آن می دهد و بنابر غرضی که سلسله علل و معلولات را تشکیل می دهد، به قول سعدی شیرازی:

از در بخشندگی و بنده نوازی     مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا
قسمت خود می‌خورند منعم و درویش      روزی خود می‌برند پشه و عنقا
حاجت موری به علم غیب بداند     در بن چاهی به زیر صخره صما
جانور از نطفه می‌کند شکر از نی     برگ‌تر از چوب خشک و چشمه ز خارا
شربت نوش آفرید از مگس نحل    نخل تناور کند ز دانه خرما
از همگان بی‌نیاز و بر همه مشفق    از همه عالم نهان و بر همه پیدا[1]

حقیقت این است که جهان تنها به همین گونه که هست امکان وجود داشته است و هر جزء از اجزای جهان نیز آفرینش معیّنی داشته است و خداوند نیز همان آفرینش را به آن داده است.  از جهتی ترس از مرگ و نگرانی از آن، مخصوص انسان است. حیوانات درباره مرگ فکر نمی کنند؛ آنچه در حیوانات وجود دارد، غریزه فرار از خطر و میل به حفظ حیات حاضر است؛ بنابراین، قضاوت درباره اینکه آیا حکم ذبح آنها از طرف خداوند صحیح است یا نه؟ درباره حیواناتی که برای این کار آفریده شده اند معنا ندارد. هم چنین بنابر فرمایش رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم)که فرمودند: «بالعدل قامت السموات والارض»[آسمانها وزمین بر اساس عدل استوار شده اند.][2]، نه تنها  زندگی محدود بشر در این کره خاکی بدون عدالت برپا نمی شود، بلکه سرتاسر جهان هستی وآسمانها و زمین در پرتو عدالت وتعادل نیروها و قرار گرفتن هر چیزی در جای مناسب، موجودیت  می یابند و اگر لحظه ای وبه مقدار سر سوزنی از این اصول منحرف شوند،رو به نیستی خواهند گذارد.[3]

اما آنچه که به عنوان استناد به قرآن ذکر می کنند مثل آیه کریمه: «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَر[پس [به شكرانه آن‏] براى پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانى كن] [کوثر/2]، باید عرض کنیم که در روایتی منظور از این کریمه را این طور بیان کرده اند: که مراد از «نحر» بلند کردن دستها در هنگام تکبیر در نماز است[4](هر چند با توجه به آنچه بیان شد نحر کردن شتر نیز اشکالی ایجاد نمی کند.)

و درباره قربانی در حج نیز بنابر آیه کریمه 36و37سوره مبارکه حج،  هدف از قربانی کردن در حج، انفاق کردن قربانی به فقرا است: «…فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ …[…از آنها بخوريد و به تهيدستانى كه اهل درخواست كردن نيستند و فقيرانى كه اهل درخواست كردن هستند، بخورانيد …] و نیز بی نیازی خداوند از این قربانی ها و این کار سبب تقوا و پرهیز کاری است:، لَنْ يَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى‏ مِنْكُمْ …[،هرگز گوشت‏هايشان وخون‏هايشان به خدا نمى‏ رسد، بلكه تقواى شما به او مى ‏رسد…][حج/36و37]

پی نوشت:

[1]دیوان غزلیات-سعدی شیرازی-انتشارات ققنوس-غزل1

[2] تفسیر صافی-فیض کاشانی مولی محسن-انتشارات الصدر-تهران،1415قمری-ج5ص108؛ تفسیر نمونه-آیت الله مکارم شیرازی-دارالکتب الاسلامیه-ج4ص302.
[3]پاسخ به پرسش های دینی-موسوی همدانی-نشر اسلامی-ج1ص210

[4]تفسیر صافی-همان-ج5ص383

حجت الاسلام و مسلمین همت اللّه مؤمنی شهمیرزادی نقل می کند:

همیشه دوستان می گفتند: امام مجتهدپرور است. روش تدریس امام واقعا میدان اجتهاد را گسترده می کرد و اجتهادپرور بود. گاهی از اوقات به ما توصیه می فرمودند: اگر شب، هنگام مطالعه در شب با یک مشکل علمی یا مطلبی برخورد کردید که برایتان یک قدری فهمش مشکل است، نکند بگویید من مطلب را نمی فهمم، کتاب را ببندید و بعد چراغ را خاموش کنید؛ توی تاریکی بنشینید و فکر کنید و آن قدر فکر کنید تا مطلب برای شما روشن شود. باید فکر کنید تا حل شود.

منبع: سایت حوزه(hawzah.net)

کانال«پاتوق معرفی کتاب»

book_room@

۲۰.نکته برای تمرکز حواس در هنگام مطالعه

۶.«خط کشیدن زیر مطالب مهم»

استفاده از این روش، یکی از شایع ترین روش هایی است که اغلب دانشجویان از آن استفاده می کنند. هنگام مطالعه، با استفاده از یک مداد، مطالب مهم و اساسی را علامت گذاری کنید؛ زیرا برای مشخص نمودن مطالب مهم و اساسی، خط کشیدن زیر آنها لازم است.

منبع: کتابچه «بیست نکته درباره مطالعه»

اختصاصی «پاتوق معرفی کتاب»

http://gap.im/book_room

نظر مراجع عظام تقلید در مورد چهارشنبه سوری و مراسم آن مانند آتش روشن کردن و پریدن از آتش چیست؟ آیا هزینه کردن برای این مراسم و خریدن وسایل آتش بازی به صورت مطلق حرام است یا فقط مواد محترقه خطرناک؟
پاسخ اجمالی

1. آتش‌بازی و استفاده از مواد محترقه و ساخت و خرید و فروش آن، به خودی خود حرام نیست مگر این‌که؛ «موجب اذیّت و آزار دیگران باشد و یا تبذیر و اسراف مال محسوب شود و یا خلاف قانون و مقرّرات نظام جمهورى اسلامى باشد، که در این‌صورت جایز نیست».[1]
2. اما درباره حکم شرعی این بازی‌ها در روز چهارشنبه پایانی سال که به «چهارشنبه‌سوری» معروف شده است، باید گفت:
در منابع اسلامی(آیات و روایات) دلیلی که صریحاً اثبات یا نفی چنین مراسمی را بکند، وجود ندارد؛ از این‌رو، حرام بودن و یا نبودن برگزاری این مراسم، بستگی به شرایط دارد که حکم آن از عمومات به دست می‌آید:
الف. اگر نشانه‌ای از آتش‌پرستی و یا دیگر مظاهر شرک باشد و با همین عنوان برگزار شود، همان‌طور که در دوران‌های قدیم چنین بوده است؛ جزو خرافات است و در اسلام محکوم شده و انجام آن حرام است.[2]
ب. اما نوعاً مسلمان‌ها این مراسم را به عنوان آتش‌پرستى انجام نمی‌دهند. به همین جهت، اگر تنها به عنوان تفریح و سرگرمی، مراسم چهارشنبه پایانی سال انجام بگیرد، -با توجه به شرایطی که گفته شد (نبود آزار و اذیّت دیگران، اسراف نکردن مال و …)، و با این‌که برگزاری این مراسم ضرورتی نداشته- حرام نیست.

[1]. حسینی خامنه‌اى، سید على بن جواد، أجوبة الاستفتاءات، ص 243 – 244، سؤال 1105، انتشارات دفتر معظم له، قم، چاپ اول، 1424ق.
[2]. ر.ک: صافی گلپایگانى، لطف الله، جامع الأحکام، ج 2، ص 84 – 85، انتشارات حضرت معصومه(س)، قم، چاپ چهارم، 1417ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جدید، محقق و مصحح: علیان‌نژادی‌، ابوالقاسم، ج 1، ص 526، سؤال 1733، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب(ع)، قم، چاپ دوم، 1427ق.

منبع برداشت شده از سایت اسلام کوءست
www.islamquest.net

کتابخانه حضرت آيت الله العظمي بروجردي (ره) معروف به کتابخانه مسجد اعظم با همت اين مرجع عاليقدر در 25 فروردين سال 1340 شمسي در جوار بارگاه ملکوتي حضرت فاطمه معصومه (س) و در ضلع غربي مسجد اعظم تأسيس گرديد .

برای دسترسی به کتب موردنظر به سایت زیر مراجعه کنید:
http://www.blib.ir/libportal/tabid/40/Default.aspx

حجت الاسلام مقیمی یادآور شد: میزان نوآوری و تولید علم نظری و اهمیت آن در دانش، میزان خلاقیت در نوآوری در روش و ساختاری دانشی جدید، نوآوری در نقد نظریه و یا اصلاح آن، مقالات حائز رتبه ضعیف شده اند، بنابراین ضروری است مقالات به سمت نوآوری، اصلاح و بازسازی حرکت کند.

منبع:
٠٩:٣٠ - 1396/12/19 / شماره : ٣٩٨٦٧٩
http://ketabehowzeh.ir/