ریحانه الزهرا

یکی از شگردهای دشمنان دین در طول تاریخ این بوده که هر آن‌چه به مذاق آن‌ها خوش نمی‌آید و یا این‌که باور مطلبی برایشان سخت بوده آن مطلب را خرافی و احمقانه معرفی می‌کرده و با تمسخر آن دین را تضعیف کرده‌اند. آنان به جای نقد ادله حقانیت اسلام و قرآن، تنها به تمسخر برخی آیات پرداخته و آن آیات را غیر معقول معرفی می‌کنند، در حالی‌که هیچ مشکلی نداشته و با وجود قدرت الهی بر آن، هیچ استبعادی ندارند. اسلام برای حقانیت خود و برای معجزه بودن قرآن ادله متعدد و قوی‌ای ارائه کرده است که هر انسان بدون تعصبی را به خود جلب می‌کند، لذا به دشمنان این آیین می‌گوییم به جای تمسخر آیات قرآن و اسلام، به نقد ادله حقانیت آن بپردازید.

ما چون قرآن را معجزه می‌دانیم و سخن خداوند متعال، تمام آیات آن را از جانب خداوند متعال دانسته و به آن‌ها ایمان داریم؛ حال مکن است برخی آیات به نظر برخی جاهلان غیر معقول به نظر بیاید، اما هرگز چنین نبوده و به هیچ وجه امری غیر معقول و منافی با قواعد عقلی در قرآن یافت نمی‌شود. برای نمونه برخی افراد آیات و روایاتی که در خصوص قوم سبت در منابع  اسلامی وجود دارد را مسخره کرده و آن را مضحک و احمقانه معرفی کرده‌اند.

در جواب این دسته افراد و برای روشن شدن حقیقت به چند نکته اشاره می‌کنیم
نکته اول: یکی از سنت‌های قطعی و رایج الهی در دنیا، سنت امتحان و آزمایش است.[عنکبوت/2]، بر اساس این سنت الهی بسیار از افراد و جوامع انسانی مورد امتحان و آزمایش قرار گرفته‌اند، عده‌ای از این امتحانات سربلند شده و به مراتب و مدارج بالاتری نزد خدای متعال دست پیدا می‌کنند و عده‌ای نیز از آزمون‌های الهی موفق نمی‌شوند در نتیجه گرفتار تبعات آن می‌شوند.
نکته دوم: یکی از مواد آزمونی که خدای متعال در تاریخ کهن از اقوام یهود گرفته، نگه داشتن حرمت روز شنبه بوده، در کتب مقدس، عهد عتیق و تلمود، حرمت این روز این چنین بیان شده است: «انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع است.»[1] اما گروهی از یهودیان که به «قوم سبت» شهرت یافتند از فرمان الهی تمرد کرده و به امور دنیایی پرداختند، از این رو مورد عذاب و قهر الهی قرار گرفتند.[2]

چند نکته در خصوص عذاب قوم سبت:
1. این عذاب به خاطر تمرد و نافرمانی از امر الهی بود.
2. مسخ شدن انسان‌های گنه‌کار یک نوع امر خارق العاده است که هرگز محال عقلی نیست، از این رو تنها کسانی این ماجرا را به سخره می گیرند که از قدرت بی‌کران الهی اطلاع ندارند. در این مورد تنها شکل ظاهری آن‌ها تغییر کرد، نه اینکه روح آنان نیز تغییر کرده باشد، یعنی انسان بودند با همان فهم و درک و روح انسانی، اما شکل ظاهری آنان شبیه میمون شد، این مساله هیچ استبعاد عقلی ندارد.

در نتیجه: قرآن کریم در آیاتی چند از عذاب امت‌های پیشین به دلیل نافرمانی از دستورات الهی سخن می‌گوید، این آیات هیچ تعارضی با قوانین عقلی نداشته و با توجه به قدرت الهی کاملا امکان پذیر هستند، و عذاب کردن کسی که نافرمانی می‌کند نیز کاملا معقول است و از سنت‌های الهی.

_______________________________
پی‌نوشت
[1]. کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد، به نقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).
[2]. تفسير نمونه، مکارم شیرازی و جمعی از محققان، ناشر: دار الكتب الإسلامية، مكان چاپ: تهران، سال چاپ: 1374 ش ج‏1، ص297.