ریحانه الزهرا

دعای منسوب به حضرت مهدی (علیه السلام) برای در امان ماندن از بلاها
حِرْز، در لغت به معنای جای استــوار و پناهگــاه است. نیز دعای حفظ و تعویذ را گویند. در اصطلاح، بیشتر معنای دوم مقصود است؛(1)یعنی هر گونه دعای خواندنی و نوشتنی، بلکه هر گونه تعویذی است که مایة حفظ باشد و به وسیلة آن پناه جویند. وجه مشترک بین همة حرزها، به کار بستن آن‌ها برای محفوظ ماندن شخص و یا همراهان یا اموال او از گزند دشمنان یا پیش آمدهای ناگوار و حوادث پیش‌بینی نشده روزگار است.
برخی حرزها ـ مانند سایر احادیث و دعــاها ـ با ذکــر سنــد معتبر از معصوم نقل شده است؛ اما بعضی از آن‌ها استناد محکمی ندارد.
هر یک از حرزها، ویژگی‌هایی دارند که در کتاب‌های دعا مورد اشاره قرار گرفته است. برای هر کدام از معصومان (علیهم السلام) حرزهایی نقل شده است که بعضی از آن‌ها شهرت بیشتری دارند؛ یکی از آن‌ها حرز حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که چنین است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا مالِکَ الرِّقابِ یا هازِمَ الاَحْزابِ یا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ یا مُسَبِبَ الاَسْبابِ سَبِّبْ لَنا سَبَباً لانَسْتَطیعُ لَهُ طَلَباً بِحَقِّ لااِله اِلاّاللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) .(2)
- - -

1- ابن منظور، لسان العرب، ج5، ص333؛ طریحی، مجمع‌البحرین، ج4، ص15.
2- مصباح کفعمی، ص305؛ مهج‌الدعوات، ص45.