ریحانه الزهرا

امام صادق و یا امام باقر علیهما السّلام در روایتی که سعدی نیز آن را به شعر درآورده و در سازمان ملل نیز نصب است ؛ (بنی آدم اعضای یک پیکرند) می فرمایند : 

الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ‏ کَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ إِنِ اشْتَکَى شَیْئاً مِنْهُ  وَجَدَ أَلَمَ ذَلِکَ فِی سَائِرِ جَسَدِهِ … 

مؤمن برادر مؤمن است، مانند یک پیکر؛  که هر گاه عضوى از آن دردمند شود، اعضاء دیگر هم احساس درد کنند…         

?[الکافی ؛ جلد ‏۲ ؛ صفحه ۱۶۶] 

 باید ما دلسوز دیگران باشیم 

مثلا : 

چادر خانمی از موتور آویزان است . بوقی بزنیم و اطلاع دهیم ( نه آنکه سریع موبایلمان را در بیاوریم و از صحنه ی افتادن، فیلم بگیریم) 

ماشینمان جا دارد ،چرا پیرزن و یا پیر مردی را سوار نکنیم 

اگر پوست موزی دیدم . آن را با پا به کناری بزنیم 

اگر سنگ در مقابل راه بود آن را کنار بگذاریم 

از کنار بیمارستان عبور می کنیم ، برای سلامتی همه ی بیماران سوره ی حمدی بخوانیم 

از مقابل قبرستان عبور می کنیم ؛ فاتحه بخوانیم 

اگر کاری از دستمان بر نمی آید ؛ لااقل غصه بخوریم 

مانند غصه ،برای مردم مستضعف و یا مردم مظلوم عراق ، فلسطین ، افغانستان، پاکستان، یمن ، بحرین، نیجریه و … 

پیامبر آنقدر برای کفار دلسوزی می کرد که خداوند می فرماید: لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ  ؛ نزدیک است جان خود را برای آنان تباه کنی ! 

داستانک ۱: 

حجت الاسلام قرائتی می فرمودند: 

آیت الله العظمى گلپایگانى‏ سر درس بود. من نشسته بودم. 

مى‏گفت: گاهى که متوجه مى‏شوم ،طلبه‏ ها کم درس مى‏خوانند، از غصه تب‏ مى‏کنم. 

گفتم: اگر بچه‏ هاى من مردود بشوند، داد مى‏زنم ولى تب‏ نمى‏کنم. 

 آیت الله گلپایگانى‏ براى پسر مردم تب مى‏کند، ولى من براى بچه ‏هاى خودم تب نمى‏کنم. از این پیدا است که او چه سوزى دارد ?[برنامه درسهایى از قرآن ۰۷/ ۰۲/ ۷۴] 

 داستانک ۲: 

شخصی تعریف می کرد : در تاکسی نشسته بودم . ناگهان موتوری با سرعتی عجیب ، از کنارمان گذشت 

با خود گفتم : الان مغزش متلاشی می شود و عبرتی خواهد شد برای دیگران 

دیدم سریع راننده تاکسی پولی را در آورد و داخل قلک صدقه گذاشت . 

متوجه شدم، برای سلامتی آن موتور سوار این کار را کرد و فهمیدم ،چقدر دلسوز دیگران است