ریحانه الزهرا

?حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

? اگر به ما خبر می‌دادند که در چین کتابی وجود دارد که چنین کمالاتی را دارد و به زبان چینی است، و تمام صفات و کمالات قرآن را بدون بردن نام آن، به آن نسبت می‌دادند، مثلاً می‌گفتند از صفاتش این است که: «وَ لَوْ أَنَّ قُرْءَانًا سُیرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأرْضُ أَوْ کلِّمَ بِهِ الْمَوْتَی؛ و اگر کتابی وجود داشته باشد که بتوان به وسیله‌ی آن کوه‌ها را سیر نمود و زمین را شکافت، و با مردگان سخن گفت، [همین کتاب است]».[ رعد: ۳۱] و نیز به وسیله‌ی آن چنین کارهایی را می‌توان کرد که: «أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى‌ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ في‌ بُيُوتِكُم؛ نابینا و شخص مبتلا به مرض پیسی را به اذن خدا بهبودی می‌بخشم، مردگان را به‌وسیله‌ی آن، به اذن خدا زنده می‌کنم، و از آنچه می‌خورید و در خانه‌هایتان اندوخته می‌کنید، خبر می‌دهم»[ آل‌عمران: ۴۹] و دیگر خصوصیات قرآن را بیان می‌کردند، می‌گفتیم سزاوار است همه کوچ کنیم تا در آنجا آن کتاب را درس بگیریم یا با خود بیاوریم، و این در حالی است که همان قرآن پیش ماست؛ لذا سزاوار است با گرسنگی و صبر بر خرده نان هم شده، آن را تحصیل و تدریس نماییم، و به معارف آن آگاهی پیدا کنیم، که: «لا تَفْنی عَجآئِبُهُ؛ شگفتی‌های موجود در آن پایان‌ناپذیر است». نیز: «تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ؛ توضیح هر چیزی در آن موجود است».[ نحل: ۸۹]

مگر نمی‌بینید دولت‌های متمدن با اینکه به قرآن اعتقاد ندارند، درباره‌ی آن گفته‌اند: قرآن تنها کتابی است که حکیمی آن را نوشته است. قرآن‌هایی با هدیه‌ی ارزان در دسترس ماست، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم و مانند کسانی که آن را ندارند از محتوای آن بی‌خبریم. همچنین اهل‌بیت و عترت علیهم‌السلام را که عدیل قرآن هستند، بلکه با قرآن یگانگی و اتحاد دارند. و اهانت به قرآن اهانت به آنهاست و بالعکس. هرکس به قرآن نزدیک باشد به عترت مقرب است، و بالعکس.

? در محضر بهجت، ج1، ص174
✅ Sapp.ir/bahjat_ir

✅ eitaa.com/bahjat_ir 

✅ Gap.im/bahjat_ir

✅ iGap.net/bahjat_ir?