ریحانه الزهرا

آيت الله سيد حسن كوه كمرى مجتهدى مشهور و حوزه درسى معتبرى داشت هرروز در ساعت معين به يكى از مسجدهاى نجف مى‏آمد و تدريس مى‏كرد. روزى آن مرحوم از جايى بر ميگشت و نيم ساعت بيشتر به وقت درس نمانده بود. فكر كرد در اين وقت كم اگر بخواهد به خانه برود و برگردد وقت او از بين مى‏رود. رفت به مسجد و ديد هنوز كسى نيامده است ولى در گوشه‏اى از مسجد شيخ ژوليده‏اى با چند شاگرد نشسته و تدريس مى‏كند.

سخنان او را گوش كرد. احساس كرد كه اين شيخ بسيار محققانه بحث ميكند راغب شد روز ديگر عمدا زودتر بيايد و به سخنان او گوش كند. اين عمل چند روز تكرار شد. براى مرحوم سيد حسين يقين حاصل شد كه اين شيخ از خودش فاضل‏تر است.

و اگر شاگردان خودش به جاى درس او به درس اين شخص حاضر شوند. بهره بيشترى خواهند برد. روزى ديگر كه شاگردان آمدند گفت: (رفقا امروز مى‏خواهم مطلب تازه‏اى به شما بگويم. اين شيخ كه در آن گوشه با چند شاگرد نشسته است براى تدريس از من شايسته ‏تر است و خود من هم از او استفاده مى‏كنم. همه با هم مى‏رويم به درس او). اين شيخ همان است كه بعدها به نام حاج شيخ مرتضى انصارى معروف شد.

گزیده سیمای فرزانگان.