ریحانه الزهرا

 ﺍﺯ ﻗﺎﺳﻢ ﺑﻦ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ، ﺍﺯ ﺟﺪّﺵ، ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠّﻪ ﺑﻦ ﺣﻤّﺎﺩ، ﺍﺯ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﺑﻦ ﻋﻤّﺎﺭ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻭﻯ ﮔﻔﺖ: ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ: ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ ﺷﺐ ﻋﺮﻓﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺮﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﻗﺮﻳﺐ ﺳﻪ، ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺑﻮﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻃﻮﻝ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻗﺒﺮ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﻋﺎﻫﺎﺋﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻗﺒﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻛﺜﺮﺕ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻴّﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺻﺒﺢ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺁﻳﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ: ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ، ﺧﻴﺮ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﺮﻭﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ  ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺁﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻋﺮﻭﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻘﺘﻌﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺣﺒﻴﺐ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‌ﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠّﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻤﻚ ﻧﻜﺮﺩﻳﺪ؟ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﻠﺎﺯﻡ ﻗﺒﺮﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﻰ ﮊﻭﻟﻴﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﮕﺮﻳﻴﺪ، ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻗﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﻮﺩ. 

ﺻﻔﺤﻪ39-ترجمه کامل‌الزیارات