ریحانه الزهرا

یک شب اقا حسین گفت :

محسن  امشب چکاره ای؟

گفتم : کار خاصی ندارم .

گفت :‌حوصله کارگری داری .

گفتم:اری 

گفت: بعد از نماز یه شام بخوریم و برویم.

جای همه خالی سرکوچه مسجد المهدی(عج) یه کبابی هست. از اونجا کباب سیري خوردیم.
اقا حسین غذا کم میخورد . خلاصه نیمی از غذای اقا حسین را هم  من خوردم و بعد راه افتادیم.
بین راه اقا حسین گفت : محسن حالا یکجایي میروم که تا قیامت هرکس انجا برود برایمان حسنه مینویسند و روز قیامت هم شهادت میدهد که ما کمک کردیم.
 گفتم: این جای پر برکت کجاست؟؟!!!

 گفت: یک مسجد داخل بازار بالا.اسم اون مسجد الان مسجد غديره.

نزديك کتاب فروشی اقای پایروند وقتی رسیدیم چند جوان دیگر مشغول کار بودن ما نوبتی خاک بار ماشین میکردیم .
من از آنجا فهمیدم اقا حسین شيمیایی است چون در حین کار هم سرفه میزد و هم خلط زیاد بالا میاورد .

اما با همان وضع چه شبها که برای آن مسجد زحمت می کشید .