ریحانه الزهرا

قرآن نسبت به معاندین و کفار، دستور به جهاد می دهد. اما در عین حال با کفاری که صلح طلب هستند، رفتار مسالمت آمیز را پیشنهاد می‌دهد.. این دو نکته باید مد نظر پیروان حقیقی قرآن و پرهیزکاران باشد.

سوال: آیا پرهیزکاران در قرآن از نگاه الله همانگونه که در آیه 123 توبه آمده، همان مومنین جلاد، قاتل و متجاوزگری هستند که دستورات قرآن را مو به مو به اجرا می گذارند؟
در آیه 123 توبه می خوانیم: «يَأَيهُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ وَ لْيَجِدُواْ فِيكُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِين‏[توبه/123] اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، با كافرانى كه نزديك شمايند جنگ كنيد تا در شما شدت و درشتى يابند، و بدانيد كه خدا با پرهيزگاران است.» شبهه انداز کج فهم خیال کرده است که قرآن دستور به جنگیدن با تمام کافران را می دهد؛ در حالی که اینگونه نیست و تنها با کسانی از کافران باید جنگید که با مسلمانان می جنگند. «وَ قاتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ[بقره/190] و در راه خدا با آنان كه به جنگ و دشمنى شما برخيزند جهاد كنيد، لكن از حد تجاوز نكنيد كه خدا متجاوزان را دوست ندارد.» این آیه بر دو نکته عقلی و انسانی تاکید می کند. یک نکته در مورد مقابله به مثل کردن با دشمنان، و دیگری از حد نگذشتن است. به بیان دیگر، قرآن پیروان خود را سفارش می‌کند که اگر کافران با شما رفتاری مسالمت آمیز داشتند، شما نیز اینگونه باشید. «وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها[انفال/61] و اگر دشمنان به صلح و مسالمت تمايل داشتند تو نيز مايل به صلح باش.» بنابراین کسی که پیرو حقیقی قرآن است ، نه در مقابل دشمنان کوتاه می‌آید و نه رفتار غیرمسالمت آمیزی با آنها دارد، و بدون شک خداوند با اینگونه افراد پرهیزکار است.