ریحانه الزهرا

سر وفلسفه استحباب قرار دادن بینی بر مهر در راز وحکمت سجده نهفته است . انسان با سجده بر خاک که پستترین مخلوق الهی و در عین حال منشا خلق آدمی است به این حقیقت اذعان می کند که خدا یا، عالی ترین و باشرفترین اعضاءخود (سر و پیشانی ) را به نشانی تواضع و ذلت در برابر بزرگی و بزرگواری تو بر پست ترین مخلوقات که مرا از آن آفریدی می گذارم وبینی خویشتن را بر خاک می مالم تا از تکبر و خودبینی رهایی یابم و به مقام بندگی و عبودیتت راه یابم. 

پس منظور از سجده رسیدن به مقام عبودیت در مقابل خداوند متعال است و با تماس بینی بر سجدگاه این خشوع و خضوع در مقابل خداوند متعال به وجه کاملتری تاکید می یابد.
از این رو امام صادق علیه السلام می فرماید:
« ما خسر و الله من اتى بحقیقه السّجود، و لو کان فی العمر مرّه واحده… فاسجد سجود متواضع للَّه ذلیل؛
هر آنکه حق سجود را حتی برای یکبار در عمر به جا آورد از زیانکاران نخواهد بود … پس خداوند را در نماز از روى تواضع و فروتنى و ذلّت سجده کن»
امام خمینى، آداب الصلاه، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، چاپ هفتم، 1378 ص357

برگرفته از پرسمان