ریحانه الزهرا

شبهه: آیا دشمنی خدا نسبت به کافران که در آیات قرآن به آن اشاره شده است، ظلم نیست.

 شبهه افکن، کفر کافران را نادیده گرفته است و با این پندار غلط، سعی در القاء ظلم بودن دشمی خدا با کافران(به جرم گوش نکردن حرف خدا) دارد وغافل از این نکته است که:

اولا: دشمنی خدا با کافران از روی قصد و غرض شخصی نیست؛ نکته ای که شبهه افکنان به نحوی در پی القاء آن هستند. بلکه به خاطر گناهانی از جمله رفتار غیر انسانی آنها با دیگران است. «زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذينَ آمَنُوا[بقره/212] زندگى دنيا در نظر كسانى كه كفر ورزيده‏ اند (به وسيله شيطان و نفس اماره) آراسته شده، و مؤمنان (تهيدست) را مسخره مى‏ كنند.» و در آیه دیگری می‌فرماید: «كافران اهل كتاب، و (همچنين) مشركان، دوست ندارند كه از سوى خداوند، خير و بركتى بر شما نازل گردد.»(بقره/105). آیا کافرانی که مردم آزار هستند، باید آنها را تحسین کرد؟ تعجب از شبهه افکنان است که از یکسو فریاد احترام به دیگران و دوری از مردم آزاری سر می دهند، اما وقتی خدا از برخورد با کافرانِ مردم آزار می گوید، آن را دشمنی با کافران قلمداد خواهند کرد.

نکته دوم: خداوند با اهل ایمان نیز عقد اخوت نبسته است و در آیات قرآن به آنها هشدار داده است که از مسیر حق خارج نشوند. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ذَرُوا ما بَقِيَ مِنَ الرِّبا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ[بقره/278] اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، و آنچه از (مطالبات) ربا باقى مانده، رها كنيد؛ اگر ايمان داريد.» و در آیه 275بقره به گناه آن در آخرت اشاره کرده است. همچنین در آیه 264 بقره به اهل ایمان هشدار می دهد که  ثواب کمکهای خود را با منت گذاشتن ضایع نکنید. آیات در این باره زیادند. بنابراین اینگونه نیست که خدا با اهل ایمان عقد اخوت بسته باشد و با کافران دشمن باشد. بلکه به فرموده قرآن: «بِما قَدَّمَتْ أَيْديكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبيدِ[انفال/51] اين، در مقابل كارهايى است كه از پيش فرستاده‏ ايد؛ و خداوند نسبت به بندگانش، هرگز ستم روا نمى‏‌دارد.»