ریحانه الزهرا

پيامبر صلي الله عليه و آله :
قَيِّدُوا العِلمَ بِالكِتاب ؛
پيامبر صلي الله عليه و آله :
علم را با نوشتن در بند كشيد .
. ميزان الحكمه ، ح 17324 .

حسن شریعی
از مدعیان دروغین نیابت از حضرت مهدی (علیه السلام)
یکی از مدعیان دروغین نیابت، حسن شریعی است. البته به یقین مشخص نیست که اسم او حسن باشد؛ بلکه او با لقب معروف شده است. در روایتی که نقل خواهد شد، راوی حدیث به صورت حدس و گمان اسم او را حسن ذکر کرده است.(1) نگارنده قاموس الرجال می‌نویسد:
از حدیثی که شیخ طوسی نقل کرده است، روشن می‌شود اسم او به صورت یقین روشن نیست و او به وسیلة لقب معروف بوده است و این‌که تلعکبری راوی حدیث، به صورت گمان حکم کرده که اسم او حسن است، به سبب این است که او «ابومحمد» بوده و بیشتر اسم کسانی که کنیة آن‌ها «ابومحمد» است، حسن می‌باشد.(2)
شریعی نخستین کسی است‌که به دروغ و افترا، ادعــای نیــابت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را کرد. او پیش‌تر، از یاران امام هادی و امام حسن عسکری (علیهما السلام) بود؛ ولی پس از آن منحرف شد. تاریخ ادعای نیابت دروغین او به صورت دقیق بیان نشده است؛ لیکن چون این ادعاهای دروغین، از دوران نایب دوم آغاز شده است، به نظر می‌رسد وی در دوران سفارت و نیابت محمد بن عثمان، به چنین عملی دست زده است.
دانشوران علم رجال در بارة شرح حال او چندان بحث نکرده‌اند؛ لذا جامع‌ترین سخن درباره ایشان، کلام شیخ طوسی در کتاب الغیبة است. شیخ طوسی دربارة «شریعی» می‌نویسد:
نخستین کسی که به دروغ و افترا، ادعای نیابت خاص از جانب امام زمان (علیه السلام) کرد، شخصی معروف به «شریعی» بود. جماعتی از عالمان، از ابومحمد تلعکبری از ابوعلی محمد بن همام نقل کرده‌اند: کنیه شریعی «ابومحمد» بود.
تلعکبری می‌گفت: «گمان دارم نام وی حسن باشد.» او از اصحاب امام هادی (علیه السلام) و امام حسن عسکری (علیه السلام) به شمار می‌آمد. او نخستین کسی است که مدعی مقامی شد که خداوند متعال برای او قرار نداده بود و شایسته آن هم نبود. در این خصوص، بر خدا و حجّت‌های پروردگار دروغ بست و چیزهایی به آنان نسبت داد که شایسته مقام والای آنان نبود و آن‌ها از آن به دور بودند؛ از این رو، شیعیان هم او را ملعون دانسته و از وی دوری جستند و توقیعی از جانب ولی عصر (علیه السلام) دربارة نفرین و دوری از وی صادر شد.(3)
- - -

1- شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص397.
2- محمدتقی تستری، قاموس الرجال، ج3، ص262.
3- شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص398.

امام حسين عليه السلام ، هنگام بخشش به سائل دچار شرم و حيا مى شدند و بر او رقت مى كردند. حكايت يك عرب باديه نشين كه از امام ضمن خواندن ابياتى درخواستى كرد، از آن جمله است . حضرت وارد خانه شدند و چهار هزار درهم در عبايشان پيچيدند و آن را به خاطر شرم و حيا از سائل از شكاف در خانه به او دادند و گفتند: بگير، من از تو معذرت مى خواهم كه اگر در آينده مال و ثروتى به دست آورديم ، ابر رحمت ما بر تو خواهد باريد؛ اما چه كنم كه زمانه متحول است و ما از مال و دنيا اندكى داريم .

نمونه ديگر اين كه امام به سائلى هزار (درهم ) دادند. سائل آن را گرفت و شروع به شمارش آن كرد. خازن آن حضرت به او گفت : مگر چيزى فروخته اى كه بهاى آن را با دقت مى شمارى ؟ گفت : بله ، آبروى خود را داده ام . امام فرمود: سه هزار به او بدهيد. هزار براى اينكه سائل است . هزار درهم براى آبرويش و هزار هم براى اينكه نزد ما آمده .
نمونه سوم ؛ شخصى نامه اى به امام داد. امام حسين عليه السلام قبل از خواندن آن فرمودند: خواسته ات برآمده است . كسى از امام پرسيد: آيا ملاحظه فرموديد در نامه چه نوشته است ؟ امام فرمود: خداوند از انتظار او در نزد من به مقدارى كه نامه را بخوانم ، سؤ ال خواهد كرد.
اين صفت خاص در امام به حدى بود كه حتى وقتى مى خواست به جاهلى هم مطلبى را بياموزد، از او شرم مى كرد. در روايت است كه امام پيرمردى را ديد كه وضو را بخوبى بلد نيست ، امام خواست به او ياد بدهد، اما از اينكه او تحقير شود، حيا مى كرد. به او فرمود: من و برادرم نزد تو وضو مى گيريم ، آنگاه تو بگو وضوى كداميك بهتر است . امام حسن و امام حسين عليهما السلام وضو گرفتند و آن مرد صحرانشين گفت : هر دوى شما خوب وضو مى گيريد، اما اين من هستم كه وضو گرفتن را بلد نبودم .

منبع کتاب خصایص الحسینیه

دعای منسوب به حضرت مهدی (علیه السلام) برای در امان ماندن از بلاها
حِرْز، در لغت به معنای جای استــوار و پناهگــاه است. نیز دعای حفظ و تعویذ را گویند. در اصطلاح، بیشتر معنای دوم مقصود است؛(1)یعنی هر گونه دعای خواندنی و نوشتنی، بلکه هر گونه تعویذی است که مایة حفظ باشد و به وسیلة آن پناه جویند. وجه مشترک بین همة حرزها، به کار بستن آن‌ها برای محفوظ ماندن شخص و یا همراهان یا اموال او از گزند دشمنان یا پیش آمدهای ناگوار و حوادث پیش‌بینی نشده روزگار است.
برخی حرزها ـ مانند سایر احادیث و دعــاها ـ با ذکــر سنــد معتبر از معصوم نقل شده است؛ اما بعضی از آن‌ها استناد محکمی ندارد.
هر یک از حرزها، ویژگی‌هایی دارند که در کتاب‌های دعا مورد اشاره قرار گرفته است. برای هر کدام از معصومان (علیهم السلام) حرزهایی نقل شده است که بعضی از آن‌ها شهرت بیشتری دارند؛ یکی از آن‌ها حرز حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که چنین است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا مالِکَ الرِّقابِ یا هازِمَ الاَحْزابِ یا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ یا مُسَبِبَ الاَسْبابِ سَبِّبْ لَنا سَبَباً لانَسْتَطیعُ لَهُ طَلَباً بِحَقِّ لااِله اِلاّاللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) .(2)
- - -

1- ابن منظور، لسان العرب، ج5، ص333؛ طریحی، مجمع‌البحرین، ج4، ص15.
2- مصباح کفعمی، ص305؛ مهج‌الدعوات، ص45.

پيامبر صلي الله عليه و آله :
إنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ يَقولُ : تَذاكُرُ العِلمِ بَينَ عِبادِي مِمّا تَحيى عَلَيهِ القُلُوبُ المَيِّتَةُ ، إذا هُمُ انتَهَوا فيهِ إلى أمري ؛
پيامبر صلي الله عليه و آله :
خداوند مى فرمايد : بحث علمى ميان بندگانم ، چون به من بينجامد ، دل هاى مرده با آن زنده مى شود .
. عوالى اللآلى ، ج 4 ، ص 78 .

امام على عليه السلام : 

?مردم، دشمن چيزى هستند كه نمى دانند.
?حکمت 172 نهج البلاغه
? @pasokhgoo1 ?
#حدیث

 فقيه عارف حضرت آيةالله ملکي تبريزي (ره) 

? شيخ ما مرحوم علامه انصاري در جواب به کسي که از او اين سوال را نموده بود که آيا نماز شب افضل است يا مطالعه و تحصيل علم؟! چه نيکو جواب گفته است که خطاب به او فرموده بودند: آيا تو قليان مي‌کشي؟! او در پاسخ گفته بود: بلي! شيخ فرموده بود: به جاي دو بار قليان کشيدن، نماز شب را بخوان
? و اين جواب متين و محکم است که در آن، به فساد اين خيال هم اشاره شده و گويا شيخ چنين گفته است که اگر تو تا اين اندازه مراقب احوال و اخلاص در اعمالت هستي، به گونه‌اي که برايت تشخيص اين مطلب مشکل شده که نماز شب افضل است يا مطالعه و تحصيل علم! چگونه اوقاتت را به کشيدن قليان که در اين باب اقوال مختلف است که يا حرام است و يا مکروه و يا مباح (صرف مي‌کني؟!) و چطور مي‌شود که بين دو عمل که هر دو مستحب است، به بهانه کمي وقت، يکي را مي‌خواهي انتخاب کني در حالي‌که در جاي ديگر وقتت را به کاري که يا حرام است و يا مکروه و يا حداقل مباح است، صرف مي‌کني؟…
?  yon.ir/5npEP
? @ofogh_howzah

آيا ميشود بلافاصله پس از شنيدن صداي اذان نماز را شروع کرد و يا اينکه بايد تا آخر اون صبر کنيم و بعد شروع کنيم( باتوجه به اينکه اذان ها متفاوت و زمانهاي متفاوتي دارند)
✍پاسخ:
✅برای خواندن نماز صبح بنابر احتیاط واجب 5دقیقه بعداز اذان صبر کنید 
✅نمازهای دیگر اگر یقین به داخل شدن وقت به افق محل سکونت خود داشته باشید می توانید نماز بخوانید.
حضرت آیت الله خامنه ای 
? ارسال سوالات از طریق آیدی زیر:
♨ @pasokhgoo10″>@pasokhgoo10</a> ?
?پرسش از طریق شماره تلفن زیر :
? 096400 ?
? مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
? @pasokhgoo1 ?
#احکام?

اقامه برای نمازهای واجب گرچه مستحب است اما آنقدر اهمیت دارد که مراجع تقلید می فرمایند: می توان قبل از رکوع رکعت اول، نماز را شکست، ابتدا اقامه گفت و سپس نماز را آغاز کرد.

اما بسیاری از نماز گذاران اقامه نماز را نمی گویند.
مساله : اگر پیش از آنکه به اندازه ی رکوع خم شود، یادش بیاید که اذان یا اقامه نماز را فراموش کرده، چنانچه وقت نماز وسعت دارد مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشکند.1
1. توضیح المسائل مراجع ج1 ص656 م1164

?

?کانال برداشت های نادرست از احکام?
http://eitaa.com/joinchat/39976963Ca74763d797

شخصی به یکی از خلفا مراجعه و درخواست کرد تا در بارگاه او به کاری گمارده شود.
?خلیفه از او پرسید: 

قرآن می دانی⁉️
?او گفت: 

❌نمی دانم و نیاموخته ام.
✴️⇦خلیفه گفت: از به کار گماردن کسی که قرآن خواندن نیاموخته، معذوریم.
✳️⇦مرد بازگشت و به امید دست یافتن به مقام مورد علاقه خود، به آموختن قرآن پرداخت. مدتی گذشت تا این که از برکت خواندن و فهم قرآن به مقامی رسید که دیگر نه در دل آرزوی مقام و منصب داشت و نه تقاضای ملاقات و دیدار با خلیفه.
?⇦پس از چندی، خلیفه او را دید و پرسید: چه شده که دیگر سراغی از ما نمی گیری؟ آن آزاد مرد پاسخ داد: چون قرآن یاد گرفتم، چنان توانگر شدم که از خلق و از عمل بی نیاز گشتم. خلیفه پرسید: کدام آیه تو را این گونه بی نیاز کرد؟ 

مرد پاسخ داد: 
?⇦من یتق الله یجعل له مخرجاً و یرزقه من حیث لا یحتسب. 

(سوره طلاق/۲)
☝️ هر که از خدا بترسد ، برای او راهی برای بيرون شدن قرار خواهد داد ،  و از جايی که گمانش را ندارد روزی اش می دهد.
???????

______

کانال تخصصی صحیفه سجادیه:

تنها کانال تخصصی در سروش ?

? @sahifehsajadieh ?