ریحانه الزهرا

پس این ضرب المثل اگر به معنای اباحه گری و بی تفاوت بودن نسبت به همه افکار و مذاهب باشد قطعا باطل است، اما اگر به معنای تساهل در حیطه زندگی اجتماعی در جهت هم زیستی مسالمت آمیز باشد پذیرفتی خواهد بود.

بعضی از ضرب المثال ها فارغ از اینکه از کجا نشأت گرفته اند دارای مضامینی غلط و یا غلط اندازند و یا به توضیحاتی برای فهم صحیح آن نیاز است.

یکی از این ضرب المثل ها “موسی به دین خود عیسی به دین خود” است. این جمله و این ضرب المثل معروف گرچه می تواند ابعاد مثبتی داشته باشد، ولی در عصر حاضر کاربردی منفی پیدا کرده است و برای صحه گذاشتن بر بی تفاوت بودن هایمان نسبت به جامعه و آدم های دور و اطرافمان به کار می رود. حالا باید این ضرب المثل چه ابعاد صحیح و مثبت و چه ابعاد منفی و باطلی دارد.

دین نزد خدا فقط اسلام است

ازديدگاه قرآن‌كريم دين حق‌، يكي بيشتر نيست و آن اسلام است. «إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللَّه‌ِ الاسْلام‌ُ»[1] اسلامي كه عبارت است از تسليم شدن در برابر حق (اعم از حق در مقام اعتقاد و عمل‌)، به بيان ديگر; “اسلام‌” آن است كه بنده در برابر آن‌چه از طرف خداوند نازل شده‌، چه آن‌چه مربوط به معارف است يا مربوط به احكام‌، تسلیم باشد. همچنین دين در نزد خداوند يكي بيش نبوده‌، اختلافي در آن نيست. وتفاوت پيامبران در شريعت است‌. «لِكُل‌ٍّ جَعَلْنَا مِنكُم‌ْ شِرْعَة‌ً وَمِنْهَاجًا; [2] براي هر يك از شما آيين و طريقة روشني قرار داديم‌.» اختلاف در شرايع به كمال و نقص است نه به نحو تضاد و تنافي‌. اين اختلاف هم در اثر تفاوتي است كه در استعدادهاي امت‌هاي گذشته و كنوني بوده است‌.

تضاد ضرب المثل با امر به معروف و نهی از منکر

در قرآن آیاتی آمده است که نشان می‌دهد حتی مردم و امت‌های گذشته نیز موظف به امر به معروف و نهی از منکر بوده‌اند. خداوند می فرماید:
«لَیْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ أُمَّهٌ … یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ أُولئِکَ مِنَ الصَّالِحینَ»؛[3]«همه اهل کتاب یکسان نیستند. گروهی از آنها امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و در نیکوکاری می‌شتابند؛ و آنها از صالحانند».
اهمیت امر به معروف تا آنجاست که به عنوان مهم ترین ویژگی جامعه اسلامی شمرده شده است:
«کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَر»؛[۴]«شما بهترین امتی بودید که به سود انسانها آفریده شده اند؛ (چه این‌که) امر به معروف و نهی از منکر می کنید و به خدا ایمان دارید».

حال اگر مضمون ضرب المثل این باشد که نسبت به همدیگر بی تفاوت باشیم و هیچ کس را به اسلام دعوت نکنیم و هر کس با هر تفکر ضاله و انحرافی را آزادی بدهیم، قطعا با مضامین قرآنی سازگار نخواهد بود.

بعد مثبت ضرب المثل
در بین برداشت های نا صحیحی که از این ضرب المثل شده است شاید بتوان وجه مثبتی هم برای آن ذکر کرد. بعد مثبت این است که ما باید به عقائد هم احترام بگذاریم و نباید به هیچ کس به جهت افکارش بی احترامی کنیم. ولی این به معنای کوتاه آمدن از عقائد خود و یا حق پنداشتن همه مکاتب نیست، بلکه نسخه ای برای هم زیستی مسالمت آمیز است.

کلام آخر
دین اسلام به عنوان آخرین دین حق و کامل است و به همین جهت ادیان سابق را منسوخ می کند. البته این به معنای تضاد بین ادیان نیست بلکه به حسب مصالح دین جدید نازل می شود.
پس نمی شود گفت هرکس هردینی که خواست را بر گزیند و البته معنایش این نیست که اکراه در پذیرش وجود دارد بلکه از جهت حقیقت طلبی و واقع نگری و عقلانی نمی شود غیر از اسلام را بر گزید.
پس این ضرب المثل اگر به معنای اباحه گری و بی تفاوت بودن نسبت به همه افکار و مذاهب باشد قطعا باطل است، اما اگر به معنای تساهل در حیطه زندگی اجتماعی در جهت هم زیستی مسالمت آمیز باشد پذیرفتی خواهد بود.

پی نوشت:
[1] آل‌عمران‌،19
[2] مائده‌، 48
[3] آل عمران ، آیات ۱۱۴و۱۱۳٫
[4] آل عمران ، آیه ۱۱۰٫
منابع:
سایت ثقلین

یکی از شگردهای دشمنان دین در طول تاریخ این بوده که هر آن‌چه به مذاق آن‌ها خوش نمی‌آید و یا این‌که باور مطلبی برایشان سخت بوده آن مطلب را خرافی و احمقانه معرفی می‌کرده و با تمسخر آن دین را تضعیف کرده‌اند. آنان به جای نقد ادله حقانیت اسلام و قرآن، تنها به تمسخر برخی آیات پرداخته و آن آیات را غیر معقول معرفی می‌کنند، در حالی‌که هیچ مشکلی نداشته و با وجود قدرت الهی بر آن، هیچ استبعادی ندارند. اسلام برای حقانیت خود و برای معجزه بودن قرآن ادله متعدد و قوی‌ای ارائه کرده است که هر انسان بدون تعصبی را به خود جلب می‌کند، لذا به دشمنان این آیین می‌گوییم به جای تمسخر آیات قرآن و اسلام، به نقد ادله حقانیت آن بپردازید.

ما چون قرآن را معجزه می‌دانیم و سخن خداوند متعال، تمام آیات آن را از جانب خداوند متعال دانسته و به آن‌ها ایمان داریم؛ حال مکن است برخی آیات به نظر برخی جاهلان غیر معقول به نظر بیاید، اما هرگز چنین نبوده و به هیچ وجه امری غیر معقول و منافی با قواعد عقلی در قرآن یافت نمی‌شود. برای نمونه برخی افراد آیات و روایاتی که در خصوص قوم سبت در منابع  اسلامی وجود دارد را مسخره کرده و آن را مضحک و احمقانه معرفی کرده‌اند.

در جواب این دسته افراد و برای روشن شدن حقیقت به چند نکته اشاره می‌کنیم
نکته اول: یکی از سنت‌های قطعی و رایج الهی در دنیا، سنت امتحان و آزمایش است.[عنکبوت/2]، بر اساس این سنت الهی بسیار از افراد و جوامع انسانی مورد امتحان و آزمایش قرار گرفته‌اند، عده‌ای از این امتحانات سربلند شده و به مراتب و مدارج بالاتری نزد خدای متعال دست پیدا می‌کنند و عده‌ای نیز از آزمون‌های الهی موفق نمی‌شوند در نتیجه گرفتار تبعات آن می‌شوند.
نکته دوم: یکی از مواد آزمونی که خدای متعال در تاریخ کهن از اقوام یهود گرفته، نگه داشتن حرمت روز شنبه بوده، در کتب مقدس، عهد عتیق و تلمود، حرمت این روز این چنین بیان شده است: «انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع است.»[1] اما گروهی از یهودیان که به «قوم سبت» شهرت یافتند از فرمان الهی تمرد کرده و به امور دنیایی پرداختند، از این رو مورد عذاب و قهر الهی قرار گرفتند.[2]

چند نکته در خصوص عذاب قوم سبت:
1. این عذاب به خاطر تمرد و نافرمانی از امر الهی بود.
2. مسخ شدن انسان‌های گنه‌کار یک نوع امر خارق العاده است که هرگز محال عقلی نیست، از این رو تنها کسانی این ماجرا را به سخره می گیرند که از قدرت بی‌کران الهی اطلاع ندارند. در این مورد تنها شکل ظاهری آن‌ها تغییر کرد، نه اینکه روح آنان نیز تغییر کرده باشد، یعنی انسان بودند با همان فهم و درک و روح انسانی، اما شکل ظاهری آنان شبیه میمون شد، این مساله هیچ استبعاد عقلی ندارد.

در نتیجه: قرآن کریم در آیاتی چند از عذاب امت‌های پیشین به دلیل نافرمانی از دستورات الهی سخن می‌گوید، این آیات هیچ تعارضی با قوانین عقلی نداشته و با توجه به قدرت الهی کاملا امکان پذیر هستند، و عذاب کردن کسی که نافرمانی می‌کند نیز کاملا معقول است و از سنت‌های الهی.

_______________________________
پی‌نوشت
[1]. کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد، به نقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).
[2]. تفسير نمونه، مکارم شیرازی و جمعی از محققان، ناشر: دار الكتب الإسلامية، مكان چاپ: تهران، سال چاپ: 1374 ش ج‏1، ص297.

تقوا پيشه كنيد. تقوا، يعنى ملاحظه‌ى همه‌ى كارهاى صادر از خود.

هر كارى كه مى‌كنيد، مراقب باشيد كه چه مى‌كنيد.

هر سخنى كه مى‌گوييد، هر اقدامى كه مى‌كنيد، هر تصميمى كه مى‌گيريد، توجّه كنيد كه اين سخن و اين اقدام و اين تصميم، به زيان انسانيّت، به زيان جامعه، به زيان آخرتِ خودتان و به زيان دين خودتان نباشد؛ اين تقواست.

هر جمعه، خطيب جمعه اين سخن را خطاب به مردم و خطاب به خودش تكرار مى‌كند: «اوصيكم و نفسى بتقوى اللَّه»؛ شما و خودم را به تقوا توصيه مى‌كنم. همه‌ى ما محتاج شنيدن اين توصيه‌ها هستيم و اهميت نماز جمعه، از جمله در همين است.

بیانات رهبری۱۳۷۷/۸/۸

​هیچگاه غسل_جمعه را ترک نکن،هرچند ناچار باشی ازپول غذا وخوراک خود صرفه جویی کرده وبرای غسل خرج کنی؛زیرا غسل جمعه یکی از بزرگ‌ترین و برترین کارهای مستحب است.

?بحارالأنوار ج۱۸ص۱۲۹

رانت و استفاده از مقام و جایگاه شغلی و درآمدزایی در خارج از محیط شغلی یکی از اخلاق ناپسند بشمار می رود که می توان با نظارتهای پنهانی، اصلاح ساختارهای اداری و همچنین بهره گیری از شیوه‌ی چرخشی محل خدمت از این رذیله‌ی اخلاقی جلوگیری کرد.

رانت و استفاده از جایگاه شغلی بخاطر آگاه بودن از اطلاعاتی که در دسترس بعضی از مدیران می باشد یکی از پدیده های زشت اجتماعی است که امروزه بعضی از مدیران با استفاده‌ی ناصحیح و نامشروع از فرصت‌های شغلی خود بدان دست می زنند این عمل را می توان در سرمایه گذاری های اقتصادی، خرید ملک و زمین و… بیان داشت.
در بعضی از کشورها برای دوری از هرگونه سوء استفاده ها و افزایش ناگهانی ثروت ها قوانین خاصی را وضع می کنند.«هنگ کنگ و سنگاپور از جمله کشورهایی هستند که بطور دائم و موثر در ثروت و سطح زندگی کارمندان دولت به تجسس و حسابرسی می پردازند. در این کشورها، هنگامی که وضعیت مالی یک کارمند بررسی می شود به جای اینکه دولت مجبور باشد عدم مشروعیت منابع درآمدی وی را اثبات کند، کارمند موظف است مشروعیت کلیه اقلام و در آمد خود را به اثبات برساند. [1]
البته مسئولین حکومتی نیز در قبال تخلف مدیران باید با سخت‌ترین برخوردها را با انها داشته باشند همانطور که وقتی خبر تخلف یکی از مدیران حکومت امام علی(علیه السلام) به نام منذربن جارود به ایشان رسید حضرت برخورد تندی با این مدیر حکومتی داشتند. امام در نامه‌ای به منذر اینطور می نویسند: «اما بعد، درستى پدرت مرا نسبت به تو خوشبين نمود و فكر كردم پيرو او هستى، و به روش او مى‏‌روى، ناگاه به من گزارش رسيد كه در تبعيت از هواى نفس دست بردار نيستى و ذخيره‏اى براى آخرتت باقى نمى‏‌گذارى، با ويران كردن آخرتت دنيايت را آباد مى‏‌كنى، و به قيمت جدا شدن از دينت به خويشانت مى‏‌پيوندى. اگر آنچه از تو به من گزارش شده درست باشد شتر خانواده‏ات و بند كفشت از تو بهتر است! …زمانى كه اين نامه به دستت رسد به طرف من حركت كن ان شاء اللّه.» [2]
راهکارهایی که می تواند از این صفت ناپسند در میان بعضی از مدیران جلوگیری کند عبارت اند از:
الف: نظارت پنهانی
ب: اصلاح ساختار اداری و جلوگیری از تجمیع اطلاعات در میان افراد محدود
ج: بهره گیری از شیوه چرخشی محل خدمت

پی نوشت:
1). محمود اکبری، اخلاق و احکام کارمندی، فتیان، قم، چاپ دوازدهم،1389. ص128.(به نقل از کتابفساد اداری، ص98)
2). شريف الرضى، محمد بن حسين، نهج البلاغه (للصبحی صالح)، هجرت، قم، چاپ اول، 1414 ق، ص.461

حدود شرعی حجاب دستور خداوند متعال است و بندگان او نیز باید آن را رعایت کنند.

بعضا مشاهده شده برخی افراد که از فلسفه و حکمت های حجاب اسلامی آگاه نیستند، به حدود شرعی حجاب ایراد می‌گیرند مثلا می‌گویند: حالا چند تار مو بیرون باشد چه اشکالی دارد؟! یا کمی بالاتر از مچ دست پیدا شود چه اشکالی دارد؟!
در پاسخ باید گفت: ما باید تعیین کنیم چند تار مو بیرون باشد اشکال دارد یا خدا؟! ما باید تعیین کنیم چقدر بالاتر از مچ دست پیدا شود اشکال دارد یا خدا؟! ما باید حدود و خطوط قرمز شریعت را تعیین کنیم بعد بگوئیم بگوییم پایین ترش مشکل دارد یا خدا؟! این گونه سخنان به این می ماند که مثلا بگوییم چراغ قرمز رد کردنش ممنوع است، بعد کسی در قبال جریمه دوربین راهنمایی و رانندگی، بگوید من فقط سپرم رد شد یا فقط چرخم رد شد. آیا این پذیرفته است؟ این حرف عوامانه است چون وقتی خداوند متعال برای حکم شرعی حدی قرار می‌دهد، بر اساس مصالح، مفاسد و حکمت‌های بسیاری بیشتر از آن ایراد دارد. شک نیست که وقتی تحریکات جنسی در اجتماع زیاد شود، خود بانوان و خانواده که از مهمترین ارکان جامعه است، دچار آسیب های جبران ناپذیری می‌شوند. و وقتی خداوند حکیم حکمی را قرار می دهد حتما حکیمانه است و برای مصلحتی آن را قرار داده است.

خداوند متعال در سوره نور در این باره می‌فرماید: «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها …[نور / 31] و به زنان با ایمان بگو چشم‌های خود را فرو گیرند، و دامان خویش را حفظ كنند و زینت خود را جز آن مقدار كه نمایان است آشكار نسازند، و روسری‌های خود را بر سینه خود افكنند و زینت خود را آشكار نکنند» مفسرین بزرگ اسلامی معتقدند در این آیه تنها صورت و دست ها از مچ به پایین (وجه و کفین) استثنا شده است. [1]

ائمه طاهرین (علیهم‌السلام) نیز در روایات زیادی، در توضیح و تفسیر این آیه شریفه، مقدار لازم حجاب و پوشش واجب را بیان کرده‌اند. فضیل یسار از امام صادق(علیه‌السلام) پرسید: آیا ذراعین (از مچ تا آرنج دست) زن، از زینتی که خداوند فرموده است نباید آن را برای غیر شوهران خود آشکار کنند، محسوب می‌شود؟ حضرت فرمود: “بله و آنچه از بدن از خمار (روسری یا مقنعه) پایین تر است از زینت حساب می شود…". [2] همچنین مسعدة بن زیاد از امام صادق (علیه‌السلام) نقل می کند که وقتی از حضرت در باره زینتی که زن می تواند آشکار کند سؤال شد فرمود: “صورت و دو کف دست". [3]

در نتیجه: این دستور خداست که زنان جامعه اسلامی باید حجاب را رعایت کنند و حدود آن را نیز خود خداوند متعال معین کرده است و به وسیله اولیای خود به ما رسانده است.
_________________________________________
پی نوشت
[1]. تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1374 ش، ج 14، ص 450 ، 451.
[2]. “عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الذِّرَاعَیْنِ مِنَ الْمَرْأَةِ أَ هُمَا مِنَ‏ الزِّینَةِ الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ قَالَ: نَعَمْ وَ مَا دُونَ الْخِمَارِ مِنَ الزِّینَةِ وَ مَا دُونَ السِّوَارَیْنِ، اصول کافی، كلينى، محمد بن يعقوب‏، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1407ق، ج 5 ، ص 521، باب یحل النظر الیه من المرأة.
[3]. “عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ فِی قُرْبِ الْإِسْنَادِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِیَادٍ قَالَ: سَمِعْتُ جَعْفَراً وَ سُئِلَ عَمَّا تُظْهِرُ الْمَرْأَةُ مِنْ زِینَتِهَا قَالَ: الْوَجْهَ وَ الْکَفَّیْن"، وسائل الشیعة، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن‏،  مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم، 1409ق،ج 20، ح 25429، ص 203، باب یحل النظر الیه من المرأة بغیر التلذذ.

باید نوآوری کنید. همه قدرتهای انسانی و فکری خودتان را به کار بیندازید، برای اینکه حرف_حق را با شیوه های نو، با زبانهای جدید و با استدلالهای تازه و آرایش خوب بیان کنید.یک حرف را دوگونه میشود زد. حتی یک متن را دوگونه میشود ارائه کرد.

اگر متن خوب و حکیمانه_ای بنویسند و به دونفر بدهند، یکی آن را طوری خواهد خواند که گوش نواز و دل نشین باشد و مُستمعین، آن را خوب بفهمند و از آن لذّت ببرند، یکی هم همان متن را ممکن است طوری بخواند که مستمع را بیزار و متنفّر و خسته و کِسِل کند.

?۱۳۷۴/۲/۲۱

​حاج آقا دولابی:

اگر در زندگیت کسی بد اخلاق هست یا رزقت کم است سخت گیری نکن تشکر از خدا بکن قدر بدان خدا عوض می کند،فضا را برایت قشنگ می کند.